Het gemeentehuis van Monforte del Cid kent Birdybear van buiten naar binnen en in omgekeerde volgorde. Hoe vaak en hoe lang we hier niet verbleven… . De tel zijn we kwijtgeraakt, maar vandaag was het eindelijk zover! Niet alleen tot grote opluchting van Birdybear maar ook van het gezamenlijke ambtenarenapparaat dat onze ‘dagelijkse’ bezoeken steeds ongemakkelijker begon te vinden. Immers vroeg of laat ben je door alle argumenten heen om een ‘padron’, het bewijs dat je bent ingeschreven als bewoner van de gemeente, niet te kunnen verstrekken. En sinds het bezoek van vandaag zijn we in het bezit van dat hele belangrijke papiertje. Nu is Birdybear dus officieel inwoner van Font del Llop – Monforte del Cid en zijn we daarmee gelijk de eerste inwoners die geregistreerd zijn in deze voor onze gemeente nieuwe wijk/community. Het voelde alsof men er lang alles aan heeft gedaan om maar te zorgen dat de nieuwe community nog niet officieel onderdeel zou worden van de gemeente Monforte del Cid. Immers nu de gemeente ons adres officieel heeft ingeschreven en erkend volgen daaruit voor de gemeente niet alleen rechten maar ook plichten. En dat is soms best lastig: wel gemeentelijke belastingen innen maar daar geen tegenprestaties aan verbinden :).
Een lange strijd tussen projectontwikkelaar en gemeente, met de ‘inwoners’ in de rol van het slachtoffer, ging vooraf aan onze aanvraag voor ons ‘padron’. Sinds ons vertrek uit Nederland woonde Birdybear feitelijk nergens alhoewel we door een ‘papieren foefje’ nog wel elders geregistreerd stonden. Voor wat het feitelijk waard was.
Vandaag, 16 september 2024, precies 9 weken na ons vertrek uit Nederland is dat belangrijke papiertje verstrekt. Vanavond of wellicht morgenavond als er wat meer rust is dan na deze beslist hectische dag, dan drinkt Birdybear vast en zeker een borrel op deze hard bevochten overwinning. Mooi dat niet alleen wij blij zijn maar ook het Gemeentehuis van Monforte del Cid is opgelucht, dat ze met de druk welke door ons werd uitgeoefend, nu plotseling grote stappen voorwaarts hebben gezet. Meer inwoners: meer provinciale en landelijke subsidies en budgetten. Win-win, it’s as simple as that!
Tijd voor de volgende stap en dat is een afspraak voor onze ‘Residencia’. Die stap moeten we zetten bij de vreemdelingendienst en een afspraak daar vraagt eveneens veel geduld en tijd. Momenteel indicatief drie maanden maar nog altijd sneller dan ‘Ter Apel’. Hiervoor schakelen we naar verwachting een intermediair in met een benodigd netwerk, die kunnen soms een afspraak ‘kopen’ door gebruik te maken van externe callcenters die de hele dag niets anders doen dan telefonisch afspraken ‘boeken’. Kost een ‘paar euries’ maar dat lijkt onontkoombaar.
Althans: voor zover dat tot deze maandagavond de 16e september 2024 leek. Gelukkig komt de advocaat, pro actief, deze avond met beter nieuws. In de Birdybear mailbox treffen we de felicitaties van de advocaat aan met onze vers verkregen ‘padron’ met daarbij de reeds ingevulde formulieren en zelfs de concrete afspraak bij de vreemdelingendienst. Wel op een uurtje reisafstand maar reeds over drie weken. Een bijzonder aangename verrassing en het reisje vast en zeker waard.
Morgen, dinsdag 17 september 2024, gaan we ons opnieuw melden bij het Centro Salud, de medische post in Monforte del Cid. Wellicht lukt het nu met de verse padron in de hand om een huisarts toegewezen te krijgen. Bij ons vorige bezoek lukte het wonderwel om met een goed en geloofwaardig verhaal, onderbouwd met een stapel documenten, alvast onze voorlopige inschrijving los te peuteren. Wie weet boeken we nu opnieuw suc6 voor de definitieve medische pas. Wie niet waagt….
En ja, opnieuw kan de vlag uit. We bemachtigen zowaar een nieuwe SIP pas, met daarop de toegewezen huisarts. Vinkje gezet en op weg naar de volgende uitdaging(en)!
En dat is onder andere de Spaanse telecom provider welke er maar niet in slaagt om hun Spaanse SIM kaarten, met onze Spaanse telefoonnummers goed aan de praat te krijgen. Zoals meestal ligt de oorzaak bij anderen: in dit geval de Nederlandse, Belgische, Duitse en welke andere telecomorganisaties nog meer die oorzaak zouden zijn dat ‘de buitenlandse roaming’ geen verbinding met de Spaanse nummers kan krijgen. Ongeloofwaardig, maar strijden tegen dit soort grote organisaties is vrijwel onmogelijk en daarnaast een ongelijke strijd. Binnenkort dus noodgedwongen op zoek naar betere alternatieven om onze bereikbaarheid optimaal te houden, of liever gezegd optimaal te krijgen.
Emigreren naar Spanje? Een boeiend en uitdagend proces. We boeken vooruitgang maar soms is het drie passen vooruit en weer twee stapjes terug. En één ding is zeker: er gaat meer ‘vrije tijd’ in zitten dan we ooit hadden kunnen vermoeden. Gelukkig maakt onze kwaliteit van leven al het gedoe eromheen het meer dan waard. Zo bezocht Birdybear een weekje terug de Covetes del Moros bij Bocairent. Net buiten het toeristisch seizoen en dus met een aangenaam klein groepje van slechts 6 bezoekers in plaats van de groepen van 15. En al te ruim is het binnen zeker niet! Weer zo’n boeiende trip, hier niet al te ver vandaan.
Zouden we het ooit nog een overdoen als we alles wat er bij emigratie naar Spanje komt kijken vooruit hadden geweten? Altijd moeilijk om dat achteraf volmondig en eerlijk met een vetgedrukt JA te kunnen beantwoorden als alle voorkennis beschikbaar is. Maar wat ons betreft: dat gedoe eromheen is nu eenmaal weer snel vergeten zodra alle puzzelstukjes uiteindelijk gelegd zijn. Werk toe naar het resultaat dan bereik je de bestemming. Ook al is de weg niet altijd geplaveid en eenvoudig te berijden.
“Difficult roads often lead to beautiful destinations”
Groet, Birdybear!
