Als Birdybear ontwaakt schijnt de zon. En als de zon redelijk schijnt hoeft Birdybear zich weinig zorgen te maken over de beschikbaarheid van energie aan boord. Gelukkig lijken ook de openbare elektriciteitsnetwerken in Portugal en Spanje weer up and running. Back to normal zal voor menigeen nog wel even duren. En velen hebben een flinke schadepost na een dag zonder omzet en ook nog de nodige bedorven waar welke linea recta richting container kan.
Birdybear reist linea recta van Foz do Arelho naar Nazaré, de Portugese kustplaats waar de golfen nabij de kust zo af en toe record hoogtes bereiken van wel 30 meter. Alhoewel Birdybear hier vandaag bijna van de kliffen waait laten golfen van enige omvang zich nauwelijks zien. Helaas gaan we dat spektakel niet live beleven. Met een weersverslechtering op komst besluiten we de Portugese kustzone achter ons te laten en verleggen we de koers nu globaal richting het oosten. Volgende bestemming voor vandaag: Grutas de Mira de Aire. Een van de zeven wereldwonderen van Portugal aldus de vermelding op de website.
Tijdens de tour door het uitgebreide gangenstelsel trekt de beer twee conclusies: deze grotten zijn inderdaad machtig prachtig. En hoog genoteerd in onze persoonlijke top drie! De tour start ergens hoog in de bergwand en tijdens de imposante wandeling dalen we stevig over de bijna 700 treden en via de hellende paden. Vanaf het laagste punt brengt de inwendige lift ons weer enigszins richting de parking nabij het startpunt hogerop in de bergwand. En de vraag of we hiermede feitelijk ‘boven of onder de grond’ liepen brengt ons dan gelijk bij conclusie nummer twee: zelden waren we vergezeld van een gids van dit kaliber :(. Rapportcijfer: -1! Geen woord over de grens maar ook geen benul op welk moment de toursnelheid af te stemmen op de meertalig beschikbare audiotour via de app van de organisatie. En zo ging interessante achtergrond informatie helaas verloren. En bleef de vraag waar we ons ten opzichte van het omringende landschap bevonden onbeantwoord. Misschien loopt er nog ergens in Portugal een ‘8e wereldwonder’ rond als plaatsvervanger van deze mislukking of spreken we beter over een mislukkeling…? Gelijk inhuren is het advies van de reislustige beer.
Morgen trekken we verder door het Portugese berglandschap. En of we het dan bij ‘Fatima’ droog weten te houden? De meteo voorspelt redelijk wat neerslag en dat zou best eens kunnen neerdalen nu de Birdymobiel net weer redelijk schoon onderweg is. En dus morgen zullen we het pas echt weten maar de eerste tikjes op het camperdak zijn ondertussen een feit. Blijft het bij gespetter of wordt het serieus gekletter? Wellicht meer over het weer in een volgende episode van BirdybearOnTour.
En die volgende episode begint de volgende ochtend met de korte trip naar Fatima waar we al bijtijds de Birdymobiel parkeren. En voordat de grote aantallen dagelijkse bezoekers als toerist en/of als bedevaarders hier arriveren. Over alles lijkt hier goed nagedacht. En veel staat hier in het teken van religie in meer dan overtreffende trap.
Of het Sint Pieterplein in Vaticaanstad groter of kleiner is durft Birbybear niet te zeggen maar hier lijkt plaats voor tienduizenden bezoekers. En rondom dat immense plein overal, zowel boven- als ondergronds, zalen en ruimtes waar de bezoekers aan een van de vele missen gelijktijdig terecht kunnen. Overdekt en in de openlucht.
Er is hier gebruik gemaakt van een behoorlijk eigentijdse architectuur en grote logistieke stromen heeft men reeds handig in het ontwerp ingepast. Ooit moet hier sprake zijn geweest van een vooruitstrevend masterplan. Birdybear is behoorlijk onder de indruk. De moderne religieuse kunstobjecten vormen een opvallend contrast met wat we eerder op dat vlak zijn tegengekomen. Fatima is onderscheidend in vele opzichten.
Na Fatima rijden we over groene routes in minder dan een uur naar het beslist bezienswaardige Tomar. Vrijwel in het centrum vinden we voldoende parkeergelegenheid bij de Mercado Municipal de Tomar aan de oever van de Nabāo River. Tevens een prima parkeerstek welke we ook voor onze overnachting benutten.
Te voet blijkt het flink omhoog naar zowel het Castelo de Tomar als het Convento de Christo maar beiden waren de klim en het bezoek meer dan waard. De grote groep van historische gebouwen stamt deels al uit de 12e eeuw en is belangrijk Portugees erfgoed en nauw verbonden aan de Orde van de Tempeliers en de latere Orde van Christus.
Nu de avond valt gunt het Castelo de Tomar ons vanaf onze parking een nieuwe blik op het complex. Met de spotlights op de eeuwen oude muren gericht zijn omvangrijke contouren vanaf de oever van de Nabāo fraai zichtbaar. Een mooie finale van een dag temidden van interessante architectuur. Van relatief jong tot stokoud. En de regen? Die viel mee vandaag als we de pittige onweersbui in Tomar van vanmiddag laat voor het gemak even vergeten!
Donderdagochtend ontwaakt Birdybear bijtijds om ‘terug te keren’ naar Spanje. En dus levert de klok vandaag een uurtje in. Maar voordat het zover is maken we onze laatste Portugese stop tijdens dit BirdybearOnTour avontuur.
In Castelo de Vide is het weer beter dan voorzien en nadat we in dit onverwacht levendige plaatsje de benen lekker hebben gestrekt besluiten we ons verblijf op Portugees grondgebied met een espresso in de zon. Al snel passeren we de voormalige grenspost en rijden we Extremadura binnen. Birdybear is ‘back in Spain’ na de fraaie ochtendrit door het stroomgebied van de Taag. Het landschap van Extremadura blijkt weidser en glooiender dan het gebied van vanochtend maar ook hier is de blik richting horizon een aaneenschakeling van tinten groen. Vandaag op deze eerste mei genieten veel inwoners van zowel Portugal als Spanje van een vrije dag en sommigen daardoor ook van een extra lang weekend. Gelukkig ervaren we onderweg nauwelijks extra drukte en checken we ruim voor het einde van de middag, Spaanse tijd, in op de camping aan de rand van Cacéres waar we voor twee nachten onze camperstek reserveren.
Met het nodige onstuimige weer in het vooruitzicht gaan we met de stadsbus al vroeg op de vrijdagochtend richting het Casco Hístorico. Dat heeft, zo hopen we, twee voordelen. We zijn dan én de grote massa voor én de meeste neerslag. In Cacéres is vrijwel de gehele oude binnenstad ommuurd en alles tot Unesco Wereld Erfgoed uitgeroepen. En zeker terecht. Je proeft hier figuurlijk nog de Middeleeuwen. Beter om dat alles te aanschouwen met nog maar een beperkt aantal poserende asiaten en duizenden gevaarlijk zwaaiende regenschermen om je heen.
Net als we het grootste deel van de Casco Hístorico hebben gezien en vele HotShots hebben vastgelegd slaat het noodlot toe. De oude straten zijn inmiddels aardig nat, gevaarlijk glad, ongelijk en hellen sterk. Zeker niet de beste combi voor de toch al zo kwetsbare knie van Ingeborg. Plots is de uitglijder daar met meer dan pijnlijke gevolgen. Gelukkig zijn we er snel bij met ijs om te koelen en zo de schade zoveel als mogelijk te beperken. Aansluitend de pijnlijke strompeling naar de Farmacia ‘om de hoek’ voor wat medicatie. Iedere meter te voet is nu eigenlijk te veel van het goede en met een tussenstop voor de lunch arriveren we op enige afstand van de oude stad uiteindelijk bij de bushalte. Moe maar vooral moedig volgt dan nog het laatste stuk te voet naar de camping. Eenmaal terug in de camper rest nu vooral rust, pijn verbijten, koelen, koelen en nog eens koelen. En hopen op verbetering: vooral een minder pijnlijk gewricht en als het even kan parallel daaraan ook een snelle weersverbetering nu het hier vanmiddag inmiddels kleddernat en bovengemiddeld koel is.
Tot zover Cacéres of beter gezegd ‘Misère(s)’.