BirdybearOnTour

Pikkedonker is het als de wekker gaat. Birdybear draait zich nog heel even om. Korte tijd later douchen we in de huiskamer van de campground. De meeste campgrounds zijn volledig geoutilleerd: Plekje voor tent of camper, toiletvoorziening, wastafels en douches. Daarnaaast en ruimte met wasmachines en drogers. En dan ook een volledig ingerichte keukenruimte gratis te gebruiken als je deze maar schoon achter laat. Tot slot de huiskamer, vaak met bankstel, boekenkast, televisie etc. De campground van hedennacht heeft het ook maar dan in simpele vorm. De twee douchkabines zijn ingetimmerd in de ruimte van de woonkamer… Maar wat zal het, het water is warm en bij de prijs inbegrepen. Voor we vertrekken vullen we de watertank van de camper tot aan de nok, altijd handig als er even geen campground in de buurt is. Vandaag toert Birdybear richting de Fransz Josef en Fox Glaciers. Uniek omdat deze vanaf het hooggebergte via het regenwoud van de Westcoast hun weg naar zee vinden.

De route van deze ochtend voert Birdybear andermaal over een bijzondere One Lane Bridge. Daarvan hebben we er al heel veel gezien maar deze brug delen we niet alleen met onze tegenliggers maar ook met de trein uit beide richtingen. Handige oplossing als je besluit maar een brug te bouwen die bovendien maar een rijstrook kent.

Het stadje Hokitika is op zondagochtend nog redelijk uitgestorven en het National Kiwi Centre opent volgens het wat onduidelijke briefje op de deur vanaf 09:00 uur haar deuren. Tijd voor wat straten van Hokitika en om negen uur staan we opnieuw bij de Kiwi voor de deur. Gelukkig verschijnt er iemand uit het duistere kantoor en worden we vriendelijk welkom geheten. We betalen netjes een te hoge toegangsfee en treffen achter de kassa een wat gedateerde ruimte aan waar diverse vissoorten in rommelige aquaria de hoofdrol spelen. In de vrijwel donkere en laatste ruimte voor de uitgang wachten we geduldig totdat de daar aanwezige Kiwi eindelijk tevoorschijn komt. De zeldzame en met uitsterven bedreigde Kiwi is een grote loopvogel die vooral bij nacht, en dan ook nog onder de donkere struiken, actief is. In het wild een hele opgave om er een te spotten dus is dit Kiwi centre voor ons een redelijk alternatief. Zo zien we toch dit nationale symbool in levende lijve. Missie geslaagd.

Met de zon aan de heldere hemel volgen we de kustweg die steeds meer landinwaarts buigt. Het uitzicht op zee maakt plaats voor slingerende wegen door het regenwoud van de westcoast. In het recordjaar tapte men hier 5000 mm regen af en regende het dat jaar op ruim 300 dagen. Dan wil het groen wel groeien en dat is overal om ons heen goed te zien. Dicht, heel dicht is hier de vegetatie en het aantal soorten planten, bomen, struiken en mossen lijkt schier oneindig. Als we Fransz Josef naderen zien we hoog naast en boven ons wat meer onbegroeid hooggebergte, getooid met besneeuwde toppen. Het plaatsje Fransz Josef moet het hebben van onderkomens en touroperators. Ook Birdybear verkent de mogelijkheden om de gletschers te bekijken. Globaal hebben we drie keuze varianten van korte of langere duur. Per helicopter rondvliegen met een korte landing op de gletscher. Per helicopter volgens de kortste route naar en van de gletscher met landing en een gletscher hike of een rondvlucht boven de Fransz Josef en Fox Gletscher met daarin opgenomen een tour boven het gehele gebied.

Om half een ontmoet Birdybear Tony, de captain van de eenmotorige en acht zitplaatsen tellende aircaft. Tony grapt dat op deze reis ‘No duty free’ is en neemt met ons de bijzonderheden aan boord van de aircraft door. We zoeken aan boord de meest strategische camera posities op en gespen de riemen vast. Alle ruimte want naast Birdybear is alleen captain Tony aan boord. Wat volgt wordt voor Birdybear weer zo’n ‘once-in-a-liftetime-experience’. Drie kwartier vliegen we boven de gletschers en tussen en rond de bergtoppen.

Het zicht is majestueus en deze vlucht zullen we nooit meer vergeten. Hoe fraai toont de bergwereld met die imposante gletschers zich van hierboven. Dit is de manier om het gebied in het juiste perspectief te ervaren. Blij dat we voor deze variant hebben gekozen en het geluk hadden dat we vandaag het juiste weer troffen. Zelfs voor de namiddag zijn de voorspellingen dat het zicht beperkter zal zijn met een minder uitgebreid routeplan. Birdybear got The Whole Experience! Lucky us 🙂

Met de adrenaline nog in de berepoot geven we kort na de landing gas richting de Fox Glacier die we zojuist vanuit vogelperspectief hebben aanschouwd. Ver voordat we de gletscher parking bereiken geven de bordjes in de berm aan hoever de gletscher zich heeft teruggetrokken in de laatste honderden jaren maar ook gedurende de laatste paar jaar. Zorgwekkend hoe de ijsmassa af neemt ondanks de enorme neerslag die jaarlijks massa’s verse sneeuw en ijs over de gletschers uitstrooit.

Vanaf de parking hiken we nog een half uur bergopwaarts om uiteindelijk op het gletscher viewing point te arriveren. Op grote afstand zien we hier de voet van de gletscher en beseffen dan eens te meer dat we vandaag een unieke ervaring aan onze rugzak hebben toegevoegd.

Vanaf de Fox Glacier gebruiken we het laatste deel van deze namiddag voor de rit tot net voorbij Haast. En passent ontmoeten we onderweg nog Bulletje ‘zeg maar gerust Bull’ en rijden we net voor Haast over de langste One-Lane-Bridge van New Zealand. Driekwart kilometer, just one lane. Voor de zekerheid onderweg twee smalle passeerhavens.

Vandaag neemt de zon boven de Tasman Zee weer een minuut of twee eerder afscheid, net op het moment dat we op de campground inchecken. In deze uithoek van New Zealand is het Wifi bereik ontoereikend dus lezen jullie No Duty Free waarschijnlijk niet op zondag de 19e april. Net als gisteren valt ook deze ‘lucht’post wat later op jullie digitale deurmat. Wie weet waar Birdybear op dat moment weer uithangt. Trouwe volgers zullen het weten. Kia Ora en poot van Birdybear.

Voel je vrij om te delen!