Na twee dagen zon ontwaakt Birdybear met regen. We zijn in Haast en vanochtend staat de doodlopende weg richting Jackson Bay en Jackson Head op het programma. Des te zuidelijker des te donkerder en om zes uur in de ochtend gaan we op de tast richting douche. Het schemert nog als we zuidwaarts rijden naar het eindpunt van deze weg in Jackson Bay. Voor de vroege hike naar de beach aan de andere kant van Jackson Head voorzien we de camera slingbag van een regenjas en ook zelf zijn we warm en vochtbestendig gekleed. Geen overbodige luxe tijdens deze voettocht door het regenwoud.
De baai is fraai en we zien hoe de opkomende vloed steeds verder bezit neemt van rotsen en strand. De gedroomde kolonie pinguins is geheel vertrokken naar andere oorden of een dagje uit zwemmen in de Tasman Zee.
En hetzelfde geldt voor de hier doorgaans aanwezige groep zeehonden. Birdybear is dus helemaal alleen in de baai op een weinig schuw vogeltje na.
We hiken terug naar de parking, wisselen de boots, drogen de kleding en rijden terug richting Haast om onze route over State Highway Six via Mount Aspiring Park en de Haast Pas te vervolgen.
Lang rijden we parallel aan de Haast River en onderweg zien we 
kletterende watervallen en de blauwer dan blauw Blue Pools. Her en der stoppen we voor korte wandelingen en regelmatig staat de Birdybearcamper aan de kant voor weer een foto-moment.
Aan de oever van Lake Wanaka ruimen we tijd in voor de lunchstop. Inmiddels heeft de regen plaats gemaakt voor een stevige bries, maar droog is vrijwel altijd beter en dus is Birdybear best happy met de weersomstandigheden. Vrijwel aansluitend aan de lunch ruilen we Lake Wanaka in voor Lake Hawea. Reden we voor de lunch nog op een rechteroever, nu is dat de linker geworden. Des te zuidelijker we komen des te meer zijn bomen en struiken in goudgele herfstinten onze reisgenoot geworden.
Puzzling World zorgt voor een attractieve stop ter hoogte van Albert Town en Wanaka. Rondom het anderhalve kilometer grote doolhof zijn er diverse exposities met Illusion Rooms, het schuine huis, de hal met hologrammen en andere zaken die het brein op hol brengen. Een mooi intermezzo voordat BIrdybear via de wijn en fruitteelt van de Otago vallei, de canyon van Kawarau verzeilt raakt in Arrowtown, de best bewaarde goudmijnstad van de regio. Vandaag kleurt Arrowtown bijzonder doordat de heuvels rondom dit schilderachtige westernstadje alle herfstinten dragen die men zich kan indenken.
Zelden zagen we een dergelijk kleurenpallet en dan ook nog eens zo uitgestrekt en aaneen gesloten. Birdybear klikt er driftig op los maar wat het oog hier ziet daar kan geen camerabeeld tegenop. The wonders of life en dat live voor onze ogen. Onbedoeld een optimale timing. Thank you very much!
Twintig kilometer later arriveren we in het uitermate levendige Queenstown. We eten er voortreffelijke pizza’s, ook glutenvrij, en profiteren van de goede wifi ontvangst. Al onze achterstallige posts worden met spoed verzonden en het toetsenboard maakt overuren om ook de actuele post vandaag digitaal online te hebben. Al met al een productieve dag waarbij de kilometerteller inmiddels ver over de vierduizend aangeeft en waar we vandaag met beide berenpoten op de grond de mooist kleuren van ons leven zagen. Morgen op naar Fjordland National Park, hemelsbreed hier ‘vlak om de hoek’ maar over de weg een dag van ons verwijderd. En dat is hier in New Zealand geen straf maar een genot. We beleven rij, doe en kijkplezier in optima forma. En dat houden we graag nog even vol. Wat diesel erbij en gaan met die banaan. See you again when we have wifi. Cheers!