Along the Alaska Higway volgen we het traject Watson Lake, Upper Liard, Swift River, Morley River, Teslin, Johnsons Crossing tot Jakes Corner. En dan zijn we er bijna.. Whitehorse ons eindpunt van dit, tot zover waanzinnig mooie, Birdybear avontuur.
We bereiken de “afslag” naar Whitehorse en op de borden staat vierentachtig kilometer. Wij zijn bijna 2.500 kilometer onderweg en hebben tot op het bot genoten. Zozeer dat we nu eerst etappe twee van dit avontuur gaan inzetten. En dus slaan wij af richting Tagish, Carcross en Skagway waar we uiteindelijk in de loop van de avond zullen arriveren. Met een uurtje tijdwinst doordat de klok in Alaska voor ons een uur terug gaat. Vandaag krijgen we alles op 1 dag geserveerd wat je normaal wellicht in een hele vakantie niet te zien krijgt. We starten met voor ons te doen gebruikelijk somber weer. En het is koud, een graadje of twee. Maar tussen de wolken ook af en toe een plekje blauw, hoopgevend! Al vanaf de eerste kilometers buiten Watson Lake hebben we de historische Alaska Highway voor onszelf. Nou ja, niet helemaal voor onszelf. We delen af en toe de Highway met wat Caribous. Soms in de berm, soms op de middenstreep.
En de weg is zo rustig dat ook Birdybear zich een fotostop op de Highway kan permitteren. Korte tijd later maken we een stop voor de walk naar de Rancheria Falls. Deze minihike zou gaan over begaanbaar pad gevolgd door een boardwalk richting de falls. Maar al direct vanaf de parking gaat ons pad door diepe sneeuw en door kleine beekjes, gevoed door smeltwater. Inmiddels is het stralend blauw en bereiken de de boardwalk die wel sneeuwvrij is. De Rancheria Falls stromen behoorlijk, er is water genoeg voorhanden.
Onze volgende stop maken we bij de Continental Divide, de scheidslijn die we in vorige avonturen ook als eens zijn tegengekomen. Oostelijk van ons stroomt het water in de richting van de Atlantische kust en aan onze westelijke zijde richting de Pacific.Bij Teslin steken we met de langste brug van de Alaska Highway, de Nisutlin Bridge, de nog grotendeels bevroren Nisutlin Bay over. Mooi moment voor een gecombineerde foto-, tank, en lunchstop. De zon schijnt overvloedig en langzaam maar zeker stijgt de temperatuur alhoewel het in de lichte wind en dicht bij de bevroren rivieren en meren nog altijd chilli is.
In de middag schieten we foto’s terwijl we even rustig parkeren in het midden van de brug bij Tagish. De Tagish river is onwaarschijnlijk helder, daar waar het water vloeibaar is. Aanvankelijk hadden we hier onze campground gepland maar we genieten zo van de tocht van vandaag dat we besluiten om door te tuffen richting Carcross. Best een vreemde gewaarwording dat ze hier in Yukon een stukje dessert hebben. De grote, deels begroeide zandvlakte is tegen de bergflank gelegen. Op de parking drie RV’s: oostenrijkers, zwitsers en wij. “Carcross meets Europe”.
Het ministadje, tevens eindstation van een van de trips van de White Pass & Yukon Route Railway, oogt moderner, verzorgder en opmerkelijker dan menig gehucht en plaatsje dat we bezoeken. De invloed van de railway is hier dus duidelijk zichtbaar. Het loopt tegen de avond maar we hebben duidelijk zin in nog meer avontuur. En met de wetenschap dat we straks door het tijdverschil een uurtje extra ter beschikking hebben verleggen we wederom ons einddoel van vandaag. Skagway in Alaska zal waarschijnlijk onze laatste stop van vandaag worden. Maar alvorens we Skagway zullen bereiken stoppen we nog heel vaak.
Ons laatste traject van vandaag voert door bergachtig terrein met heel veel fotostops. Ook beer nummer zes is daarvoor verantwoordelijk. Als we iets te nadrukkelijk gefocused blijven op deze locale bewoner krijgen we een duidelijke blik en kreet in onze richting. De voet hing nog op het gaspedaal en onze krachtige Ford vertrekt vlot uit het territorium van dit minder goed gemutste exemplaar.
Nog voor de Canadase grens stoppen we voor ons avondmaal. De parking ligt in berengebied dus zijn we tijdens het koken extra op ons hoede. We koken immers maar voor twee. Na een vlotte maaltijden rijden we richting Canadese grens. Die kunnen we passeren zonder te stoppen. Richting de Amerikaanse grens is het nog een eindje rijden. Aldaar aangekomen gaat de RV door een enorm hoeveelheid scanners en camera’s. En krijgen we vragen over meegebracht vers voedsel (net opgegeten, vandaar…), onze alcohol voorraad en eventuele rookwaren. Na het invullen van de papierwinkel, betaling van 12 dollar, fingerprints en nu eens wij op de fotoshoot wensen de dames van de Customs ons goede reis. We maken de lange bochtige afdeling richting Skagway. Nadat we de RV op de campground hebben gestationeerd wandelen we naar het alleraardigst centrum. De cruiseschepen leggen hier in grote getale aan en dat is terug te zien in het centrum. Veel shops, veel diamantairs en zo her en der een bontzaak. Ook een goede kroeg met live muziek, dus driemaal raden waar Birdybear de avond doorbrengt. De campground heeft voor zover ons bekend geen wifi dus vanavond zijn we blog vrij. Na de kroeg nog even langs het station voor de juiste vertrektijden. Oei, de treintocht van morgen heeft een vroeg vertrek dus we hebben een relatief korte nacht voor de boeg.
