De jakhals hebben we niet meer gehoord. Later naar bed dan gebruikelijk, snel diep in slaap en uitslapen tot bijna zeven uur en dat onder opnieuw een heldere sterrenhemel. De rit van vandaag naar Khorixas bedraagt ongeveer honderd kilometer en dat is voor Birdybear appeltje-eitje.
In de omgeving van Abu Huab ligt Burnt Mountain, zwart en veelkleurig berggesteente als gevolg van lavastromen in het verre verleden. Naast Burnt Mountain is het kloofje met de Organ Pipes. De bergwanden hier zijn uitgesleten in de vorm van staafjes vandaar dat de Damara’s, hier de locals, er de naam Organ Pipes aan hebben toegekend. Uiteraard mag ook een bezoek aan de World Heritage Site van Twijfelfontein niet ontbreken. Onder leiding van een sympathieke gids wandelen we langs de vele rotstekeningen die naar schatting tussen de 2 en 6 duizend jaar oud zijn. Veel van de tekeningen hebben een educatief karakter en werden bijvoorbeeld gebruikt bij de opleiding van jagers in spe of als landkaart met daarop de waterholes met de bijbehorende diersoorten. We wandelen uitgebreid berg op en af in de volle zonneschijn. Na afloop dus hoogste tijd voor een koele versnapering in de nabijgelegen lodge.
Vanuit de bar geniet Birdybear van een panoramische view op de wijde omgeving. Onze verplaatsing naar Khorixas verloopt voorspoedig met onderweg nog een kortste stop in de ‘Petrified Forest’. Versteend hout in vele kleuren en gedaanten. Het forest blijkt meer een bron van inkomsten dan een echte toeristische highlight. Maar ach ja, tenminste een bron van inkomsten door een ondernemende Damara. En dat valt ook te waarderen.
Eenmaal gearriveerd in Khorixas blijkt de lodge met camping gelegen midden in de town, verborgen achter de grote muur en royale gate. We scoren eerst brandstof en de Birdymobiel wordt daarna fris gewassen door de boys van de carwash. Terug op camp krijgen de banden verse luchtdruk omdat we richting Etosha even verlost zijn van zand en gravel.
We ervaren in town de ultieme vriendelijkheid van vrijwel iedereen en maken menig praatje in het zuid-afrikaans of engels. Soms heeft de vriendelijkheid een spontane commerciële ondergrond en voor we het weten zijn we een betaalde souvenir rijker…
Achter de veilige muur van de campground nuttigen we voor het diner nog van onze koele wijn en bier en maken van de tijd gebruik om de woordenstroom op het papier te krijgen. De hemel boven ons trekt ondertussen steeds schoner na een halfbewolkte dag. Het is aangenaam toeven op het gazon van de campground dat ondanks het significante gebrek aan water ruimschoots wordt besproeid. Net als eerder in Zuid-Afrika barst het hier van de contrasten in een overwegend arm maar zo te zien heel gelukkig gebied. Het bewijst maar weer dat bezit of geld niet alles zegt.
Regelmatig past men spontaan op ons vervoermiddel en wij begrijpen steeds beter dat de tegenprestatie niet noodzakelijkerwijs in Namibische Dollars hoeft te worden voldaan. Soms een flesje water, dan weer een banaan levert dankbare reacties op van al die vriendelijke en vooral spontane mensen die Birdybear overal ontmoet. Hier rondreizen smaakt tot nu toe naar heel veel meer. Gelukkig hebben we nog drie van de vier weken voor de boeg..
Blijf je met ons meereizen? Helemaal top!