Op onze tweede dag in Etosha reizen we verder naar Halali camp. Strak om drie minuten na zes wordt de gate geopend. Het schema wordt wekelijks, op maandag, aangepast op basis van het tijdstip van zonsopgang. Buiten is het niet al te wild vandaag. We zien regelmatig vier- en tweevoetige vrienden maar geen overdaad. De stop op de zoutpan van Etosha is bijzonder. Allereerst de weg welke ons daadwerkelijk op de pan brengt en het feit dat dit een van de weinige plekken is waar we zonder hek om ons heen de auto mogen verlaten. De pan is zo plat als een pannenkoek en reikt tot aan de horizon in een ruime boog van meer dan 180 graden. We voelen ons nietig in deze immense ruimte.
Nadat we begin van de middag hebben ingecheckt op Halali camp is er nog voldoende tijd voor een extra rondje Etosha. Op onze middagronde hebben we nog een nabije ontmoeten met een groep enorme struisvogels. Zo dichtbij zijn ze imposant groot en zelf enigszins dreigend.
Even verderop is een giraffen paar op stap met de jongste aanwinst. Op veilige afstand, maar toch dichtbij, is er over en weer interesse. Al etend aan het schaarse groen worden we nauwlettend in de gaten gehouden.
Na de regelmatige regenbuien die ons vandaag te deel vielen is de Birdymobiel weer een echte modderbak. Gelukkig kunnen we op het camp gebruik maken van de royale luifel welke onderdeel uitmaakt van onze uitrusting. Vooralsnog houden we het redelijk droog maar het regelmatige weerlicht en zo af en toe een donder doen wat intimiderend aan. De nagenoeg volle maan wordt gelukkig steeds zichtbaar en tussen de zware wolken verschijnt ook het eerste sterrenlicht. Zou het dan vanavond, op dat dag dat we in Etosha geen olifant scoren, dan toch droog blijven? Wel zo comfortabel! Morgen verder oostelijk in Etosha tot net buiten de gate voor de volgende overnachting. Nieuwe dag, nieuwe kansen.