Torghatten, gat in de berg, valt in het donker op donderdagavond de 24e nog nauwelijk waar te nemen. Op de donkere HotShots is een licht stipje waarneembaar maar meer dan dat is het niet. We koersen richting Rorvik en genieten van de diner. Na vertrek uit Rorvik staat een Farewell Cocktail op het programma. Alvast op donderdagavond, omdat een deel van de gasten al in Trondheim de MS Spitsbergen zal verlaten. Het is dus vroegtijdig een afscheid van schip, bemanning en reis. En dat moment wordt gemarkeerd met een speach van de kapitein, een dankwoord aan de crew, en een behouden thuiskomst voor de gasten aan boord. Terwijl de champagne rond gaat zien we dat de Noorderlicht app extreem hoge waarden geeft. Het is de zware bewolking die echter roet in het eten gooit. Overigens heeft de Farewell party een ongewenste dubbele bodem. We gaan over zee en opnieuw steekt er een forse storm op. En kort nadat de Farewell party ten einde is wordt dat aan boord goed merkbaar. Het is beslist niet dat wijntje, biertje en glas champagne dat menig passagier naar de hut doet zwalken.
Vandaag, op vrijdag, een non-stop vaardag. Kwart voor tien vertrek uit Trondheim, stevige westenwind, komende uren regen en zo’n acht graden Celsius. Aankomst gepland in Kristiansund om half vijf. Gelukkig is Birdybear op tijd in de Explorer lounge en bezetten we vandaag de twee bakboord seats, dus links voorin. Die geven we niet meer prijs ook niet tijdens de lunch. Dat wordt dus separaat lunchen!
Soms heeft Birdybear een behoorlijk goed uitzicht maar er zijn ook momenten dat de regen op de ruiten van de Explorer lounge het zicht weet te vertroebelen. De Fitbit om de pols van Birdybear geeft aan dat het vandaag, tot zover, een bewegingsarme dag is. En dat is voor een beweeglijke beer best even wennen.
Onderweg is er vandaag tijd zat voor het opschonen van de Ipad mini, de trouwe reisgezel van Birdybear. Honderden screenshots, vele items uit de fotomap en lang ongebruikte apps ruimen het veld. Straks terug in Nederland maakt deze reisgezel plaats voor het actuele model. Performance, battery-life en nog wat zaken nemen na het intensieve gebruik van de afgelopen jaren af en de storinggevoeligheid neemt toe. Onze andere Ipad mini laat het vaker wel dan niet afweten. Het fatale moment van ho-stop-tot-hier-en-niet- verder nadert ook voor deze trouwe Birdy friend.
Nieuwe exemplaren wachten in de kluis van hut 414 op hun ingebruikname maar blijven onaangeroerd tot na de Noorse douane. Onze tax free forms hebben we in Kirkeness reeds verzilverd en zo maakt Birdybear legaal gebruik van een lichte sponsoring door de Noorse overheid. Daarover hoeft Birdybear zich niet schuldig te voelen want gedurende onze twee trips hier in Het Hoge Noorden hebben wij beslist goed bijgedragen aan een florerende Noorse economie. Overigens beslist een goede investering want Birdybear heeft er waanzinnig veel moois voor terugontvangen. Dan hebben we het niet over de Taxfree shopping maar over de overweldigende indrukken en de vele gave memories die we tijdens deel twee en drie, onderdeel van onze Noordelijke Trilogie, in dit machtige land hebben opgedaan. Onze Hotshots geven daarvan maar ten dele weer wat we hier hebben ervaren. En los van de pogingen daartoe valt het ook middels het blog van BirdybearOnTour met geen pen, nee zelfs niet met een digitale pen, te beschrijven. Gelukkig ligt deze bestemming niet aan het andere eind van de wereld en kunnen we met de Birdymobiel binnen zo’n vier-en-twintig uur op Noors grondgebied zijn. Iets voor de nabije toekomst? Vast en zeker!
Op een uur voor Kristiansund, kort na de klok van half vier, heeft de MS Spitsbergen een stevige wind op kop en op het bovendek zijn dan de restanten van de zalmbijeenkomst al opgeruimd. Het water is ondertussen verworden tot een flink kolkende massa vol met wit schuimende koppen. De regenbuien striemen van stuur- naar bakboord en eenmaal onder de stevige bui door wordt het knijpen met de ogen om de felle zon te weerstaan. Zowaar weer een stuk blauw aan de hemel, inmiddels toch alweer een ruim aantal uren geleden dat we die hartverwarmende vriend echt hebben gezien. Soms op afstand maar nu voor ons gevoel zeer nabij. Voor even is de Explorer lounge de Sun lounge geworden.
Het wat betere weer houdt stand maar naarmate we meer bij de open zee nabij Kristiansund komen neemt het stuivende water rondom en onder het schip fors toe. De invaart naar Kristiansund is een plaatje, jammer dat we hier niet een paar uurtjes van boord kunnen.
Onze afvaart wordt zo mogelijk nog schilderachtiger nu de zon achter de brug daalt en verstoppertje speelt met de bergketens op de achtergrond. Eenmaal de haven uit wordt het op de boeg een gevecht op de juiste balans te vinden, de camera voldoende stil te houden en op tijd de gewenste compositie te genereren voordat de sluiterknop wordt ingedrukt. Ondanks de uitdagingen in de forse wind, en dansend op de golven is het fotografisch twintig minuten genieten. Dan is de zon vrijwel achter de horizon en wordt de boeg zo ongeveer een NoGo area.
Tijd voor de film over het Noorderlicht in de bar op dek vijf. Het blijft fascinerend om te horen en te zien dat vele volken, tot in de oudheid terug, er allerlei Noorderlicht theorieen op nahielden. Het bijzondere fenomeen is dus van alle tijden. En tegelijkertijd een verschijnsel dat de meesten van ons blijft boeien. De verscheidenheid aan structuren, intensiteit, de invloed van het persectief waar en hoe je ernaar kijkt maakt dat het Noorderlicht niet snel zal vervelen. Birdybear krijgt nog graag een portie al is de kans daarop, nu we een stuk zuidelijker zijn, niet heel groot.
Na het diner neemt de ergste zeegang af en lopen we weer redelijk recht over het schip. We naderen Molde dus tijd om het blog van vandaag af te sluiten. Vanavond, vannacht en morgen ons laatste traject naar Bergen. Deels opnieuw over open zee, deels tussen de eilanden wat meer beschut. Tot zaterdag bij de volgende editie!