Vandaag staat Baviaanskloof op het programma. Een lang traject off-road, vrijwel direct aansluitend aan het vertrek uit Willowmore. We vertrekken een uurtje later dan gepland want na de ijzingwekkend koude nacht begint de na-nacht en ochtend met mist. Gelukkig verdwijnt de ergste mist al snel en komt de zon goed door. De hemel kleurt blauw en dat kunnen we vandaag goed gebruiken. Het totale off-road traject beslaat een kleine tweehonderd kilometer. Gaat het voortvarend dan ronden we het traject in een keer af. Blijven we achter op schema dan overnachten we ergens in de kloof.
Het eerste deel treffen we goede en vlakke grindwegen waar we snelheden tussen de veertig en zestig kilometer per uur halen in vlak terrein. Heuvel op daalt snelheid zienderogen. Naarmate we vorderen neemt het aantal Bavianen zichtbaar toe. Van tientallen worden het er honderden.
We kruizen met een behoorlijke regelmaat de rivier. Soms droog, soms een tiental of wat meer centimeters diep. Onze route wordt allengs smaller, bochtiger en minder begaanbaar. Bij deel twee passeren we de gate waar we ons moeten registreren voor het echte werk. Hier begint de echte challenge van vandaag, al zijn we dat ons op dit moment nog niet bewust. Van een wegdek is geen sprake meer.
Laten we zeggen dat er een soort eenrichtingspad voor twee richtingen lijkt te zijn door dichte bush, steeds diepere waterpassages en soms minder breedte dan de 4×4 camper nodig heeft.
Soms rijden we letterlijk van wiel tot wiel van steen tot steen. De eerdere trajecten lijken nu kinderspel en de afgronden vele malen heftiger. Linksrijdend hebben we vaak het pad aan de open zijde van de berg. Achter ieder bocht, naar boven of beneden schuilt mogelijk een tegenligger daar waar er maar plaats is voor een voertuig. Birdybear kruipt over de pas en de 4×4 versnelling is vandaag onontbeerlijk. Hoe we sommige passages overwinnen? Slim sturen, behendig met gas en versnelling, heel goed kijken en voortdurend anticiperen. Fun? Niet voor ons beiden gedurende het hele traject maar wel een adembenemende ervaring. Dit is toch wel avontuur optima-forma en soms net beyond. Uren later passeren we de gate van de exit van deel twee. We hebben dan nog steeds een pittig traject off-road te rijden maar de scherpste kanten zijn eraf. Dit was zonder meer gaaf, cool, enerverend, uitdagend maar soms ook een klein beetje over The Edge. Nou ja, figuurlijk dan.
Uiteindelijk belanden we eind van de middag in Jeffrey’s Bay, voor diner en overnachting. Welverdiend al zegt Birdybear het zelf. Gaap, welterusten. We kunnen het goed gebruiken.
Gaaf dit zijn de wegen voor Frank daar houd hij van, super goed doorstaan birdybear ga zo door.