In Floro moet Birdybear eerder vertrekken dan dat we aankomen… Logisch want afgelopen nacht kreeg de MS Spitsbergen te maken met de ruigste zeegang van deze reis tot op dit moment. Vannacht eerst Alesund, toen Torvik en vervolgens Malo. Buitengaats van Torvik naar Malo spookt het flink en ervaren we versnellingen en vertragingen als we golf af en op varen. Veertig minuten achter op schema arriveren we in Floro waardoor een korte, vroege ochtendwalk niet gaat lukken. Het lijkt erop dat de MS Spitsbergen samen met de Noorse zee vannacht een definitief Farewell hebben afgegeven aan de opvarenden. Onder beider noemer: met ons valt niet te spotten. De stop in Floro neemt exact tien minuten in beslag en gelijk na vertrek passeren we nog de op een eiland gelegen klassieke oude vuurtoren. Een bijzonder fraai baken hier zo kort voor de haven.
Vertrekken uit Floro staat bijna gelijk aan afscheid nemen van ons Hurtigruten avontuur met haar vele zeemijlen, de verscheidenheid aan havens, de voortdurend wisselende panorama’s, de grillige weersomstandigheden, een beetje Noorderlicht, zon, sneeuw, ijs, storm, en regen. Next & last stop Bergen, gepland om 14:30 uur. Nog vijf uurtjes genieten? Let’s hope so!
Vandaag een fantastische finale. We varen door de kustzone met duizenden eilanden. Half bewolkt en hoge deining. Als Birdybear en anderen nog niet al te lang weer terug zijn van het voordek duikt de MS Spitsbergen diep in de boeggolven. Water overal en spektakel in de Explorer lounge. It ain’t over yet! We gaan weer een stukje buitengaats en voor ons zien we het zeewater wit bruisend op de rotsen beuken. Mooi schouwspel, eens te meer omdat de zon als spotlight de highlights weet uit te lichten. Opnieuw een kunststukje van moeder natuur. Helaas kan Birdybear niet naar buiten. Daar is het nu openbaar douchen met zout water en de koffers staan al gepakt buiten de hutten in de gangpaden. Of rollen nu door het schip?
Na de open zee volgt een nauwe zeestraat, Steinsundet. Tussen de honderden eilanden keerst de rust weer voor even terug.
Precies om half twee vaart de MS Spitsbergen de Herdleffjorden binnen. Zo ongeveer de laatste fjord voordat we vanmiddag in Bergen arriveren. Symbolisch strooit Pluvius wat liters water naar beneden. We hadden het kunnen weten want enkele minuten geleden deden de automatische glazenwassers voor de tweede keer poging om de ruiten van de Explorer lounge te ontdoen van de zoutwater aanval eerder vandaag. Onze bagage is ondertusssen naar het ruim van het schip verplaatst en is straks in de terminal van de Hurtigruten weer beschikbaar. Prima geregeld en het scheelt een hoop gedoe straks bij het verlaten van het schip. Onze MS Spitsbergen wordt ondertussen met spoed vaarklaar gemaakt voor de volgende reis Bergen – Kirkeness vv, vertrek vanavond om half tien.
Zodra we zicht krijgen op Bergen en directe omgeving is het zonnig. Best uitzonderlijk want Bergen schijnt de natste plek in Noorwegen te zijn met minimaal 265 regendagen per jaar. Bij de invaart is er goed zicht op de voorsteden, gestapeld tegen de berghellingen gebouwd met daardoor een perfecte view over het ruime water van het fjord. Opnieuw zullen we onze geplande aankomsttijd niet halen. Volgens de boordomroep arriveren om tien voor drie, zomertijd wel te verstaan. Birdybear verlengt vannacht het Noorse verblijf met een extra uurtje. Zolang er nog geen Europees ei is gelegd over de toekomstige tijd blijven we gewoon twee maal per jaar switchen. Nu Birdybear inmiddels een ervaren Hurtigruten passagier is en we zicht hebben op het centrum van Bergen zijn we zo vrij te twijfelen aan de mededeling “ tien voor drie”. Naar ons idee te optimistisch. Wij houden het erop dat we om drie uur van boord gaan op zaterdag de 26e oktober 2019. Op de twaalfde dag nadat we in Bergen aan boord gingen en in het donker vertrokken. Nearly there, de laatste mijlen breken aan!
