Ook in Walvisbay weer een vroege wake-up. We rijden het camp af, warm gekleed, en parkeren gelijk weer aan de baai. Honderden flamingo’s paraderen in het slik terwijl Birdybear natuurlijk prentjes schiet.
Korte tijd later rijden we op een drabbige weg richting de zoutfabriek en de zoutpannen. De witte Birdymobiel zit binnen de kortst mogelijke tijd tot aan z’n oren in de zwarte modder. Na een rondje zoutpannen spoedden we ons naar het centrum voor brandstof, brandhout en een aanvulling op de levensmiddelen. Tijdens dit soort avonturen hebben we het niet zo op steden en zijn dan ook blij als we weer onderweg zijn. Volgende tussenstop aan de Skelletton coast is Swakopmund. We stoppen niet maar besluiten eerst richting The Valley of the Moon te koersen. Aldaar aangekomen blijkt een permit noodzaak en die is niet in ons bezit. We wagen het erop en het loopt goed af. We rijden kilometers lang door een landschap dat heel goed het oppervlak van de maan zou kunnen zijn. Een bovengemiddelde wow ervaring welke we niet snel zullen vergeten. Nasa zou hier een prima trainingslocatie kunnen openen ter voorbereiding van de volgende reizen naar mars en/of de maan. En de halfway lunch was van bovenste beste kwaliteit.
Snel weer terug naar Swakopmund, even de Toyota dealer raadplegen omdat we de versnellingsbak niet geheel vertrouwen. Gelukkig loos alarm en na een rondje Swakopmund, heel duits, vervolgen we ons avontuur naar Cape Cross de eindbestemming van vandaag. Voordat we inchecken bij de campground van de Cape Cross Lodge is er nog tijd voor een bezoek aan de Seal Colony van Cape Cross. Het koude en voedselrijke water van de Atlantic heeft eraan bijgedragen dat de zeehondencolonie hier als sinds mensenheugenis gevestigd is. Je kunt je er nauwelijks een voorstelling van maken maar hier liggen tienduizenden zeehonden opgestapeld aan de kust.
En ze nemen alles in beslag wat de mens hier heeft gebouwd om deze colonie op centimeters afstand te kunnen bekijken. En ja, het ruikt er ook een beetje ..
De lodge naast de campground lest onze dorst, verschaft ons wifi voor het blog, we laden er de camera accu’s en ook de inwendige mens voorzien we tijdens het diner van nieuwe brandstof.
Vroeg in de ochtend blijkt de blaas de baas van het tijdstip om op te staan. Een kwartier eerder dan gepland staat Birdybear om 04:30 uur de tanden te poetsen en bij het eerste ochtendgloren rijden we door de mistige kuststreek naar de volgende bestemming op zo’n kleine vierhonderd kilometer afstand. Voortdurend rijden we de afwisselende landschappen met steeds nieuwe karakteristieken. Eindeloze sahara achtige vlakke zandlandschappen, heuvelachtige wegen door berggebieden en canyons, dan weer tussen het groen en even later weer omringd door stofmassa’s van, zo af en toe, een tegenligger. Onderweg de himba vrouwen die schaars gekleed verwoede poging doen de passanten te laten stoppen voor een souvenir of een flesje water.
Uiteindelijk arr
iveren we vroeg in de middag, met onderweg nog een eenzame woestijnolifant, op het camp van Aba Huab waar we de BBQ aansteken voor het middagmaal. Met de host van de campground gaan we in de late namiddag het veld in op zoek naar wild. Met eigen auto en gids aan boord vinden we struisvogels, kudu’s, zebra’s, donkey’s.
Het wordt uiteindelijk een heel bijzondere tocht als we stuiten op een kudde woestijnolifanten met jong. We naderen de kudde, midden in het veld, tot op enkele meters. En blijven ertussen in, rijden met ze op, dwars over de vlakte. Af en toe is het even spannend maar meestal over en weer respect. Hier bewijst de fourwheel drive z’n waarde in het mulle zand van de rivierbedding en als stevige omkasting midden tussen de kolossen. We schieten gave prenten, eigenlijk te dichtbij voor de op de camera gemonteerde telelens.
Bij terugkomst op Aba Huab zetten we in het donker de daktent open, nuttigen een koude bier en wijn in de bar en storten ons op het Birdybear blog. Nieuw voer voor de thuisblijvers! Birdybear dineert vanavond met tacochips. Een ‘waardige’ afsluiting van een gedenkwaardige dag.
Ondertussen brult de jakhals in de droge rivierbedding direct naast onze overnachting stek. Wellicht kost voor een volgend bericht. Blijf Birdybear dus volgen voor meer nieuws uit de wildernis.