Ontbijt aan zee, na een beetje verstoorde nachtrust. Vroeg in de ochtend tikt er wat lichte regen op het dak van de Birdymobiel dus verhuizen we de comfortabele buitenstoelen snel naar binnen. Gelukkig is het rond ontbijttijd weer droog en aangenaam. Het is hier goed toeven en we maken er een rustige ochtend van.
De middag gebruiken we om de bikes van stal te halen en met windje tegen trapt Birdybear naar het in Alicante gelegen Castell de Santa Barbara. Hemelsbreed zien we het liggen op 15 kilometer. Over de kustweg, heuveltje op en af, is de afstand wat langer. Eenmaal in Alicante lessen we de dorst op het pleintje voor de Basilica de Santa Maria waar zojuist een huwelijksvoltrekking heeft plaatsgevonden. Rondom het terras is het een levendige boel. De social distancing laat wat te wensen over maar zelfs voor het fotomoment blijft een deel van de mondkapjes prominent in beeld.
Omhoog naar het Castell, gelegen op de 166 meter hoge Monte Benacantil, is nog een flinke klim te voet. Maar naarmate we hoger en hoger komen neemt het grandioze uitzicht over Alicante en wijde omgeving per hoogtemeter toe. Tijdelijk zijn alle musea gratis zo ook de toegang tot het Castell.
Na het bezoek neemt Birdybear de route over de muur van het Castell naar beneden. We dalen af via vele trappen en steile paden richting de oude stad, El Barrio de Santa Cruz. Hier bruist het op de vrije dag, volle terrassen, overal waar Birdybear kijkt. Gelukkig scoren we een tafeltje bij een Indiaas restaurant. Prima lunch en uiterst betaalbaar.
Een uurtje later lopen we terug naar de weg bij de Basilica de Santa Maria, bevrijden de bikes van de stevige sloten en trappen zuidwaarts. Helaas opnieuw een pittige windje tegen en dus moeten de beenspieren flink aan het werk want we gaan graag zuinig om het accuvolume van de E-bikes. Laden terwijl we off-grid overnachten is er immers niet bij.
We besluiten deze middag en avond in de luie stoel aan zee. Al met al een gave eerste week. Met een ander ritme dan voor Birdybear gebruikelijk. De combinatie met het fijne weer maakt dat we minder in de Birdymobiel bivakkeren en meer tijd hebben om in de buitenlucht te vertoeven. Een prima uitgangspunt om de komende weken lekker energie te tanken. Dat kan Birdybear goed gebruiken. Het was uiteindelijk een bijzonder jaar met lockdowns, weinig sociale contacten en een werkritme vanuit de thuisbasis.
Rondom reizen en ontdekken vielen onze planningen meermaals in duigen maar we knijpen onze handen dicht dat we in deze periode hier kunnen vertoeven. Met een beetje fantasie, overleg, de nodige planning en wat kunstgrepen vooraf gingen we op pad. En eerlijkheidshalve ook een beetje met het schaamrood op de kaken. Dat die kaken nu opnieuw wat rood zijn heeft een andere oorzaak. Houden zo, we krijgen er geen genoeg van.
Tot binnenkort online bij een volgende post. Hoe, wat, waar en wanneer? Met Birdybear weet je het nooit maar zo regelmatig mogelijk als haalbaar.
See you next time!