Parrallel aan Ninety Mile Beach rijden we deze ochtend van Ahipara naar Cape Reinga. Niet over het strand want dat is met de Birdybear camper niet toegestaan maar over ‘highway one’, de enige verharde weg vanuit hier naar het noorden. In Kaitaia slaan we wat aanvulllend proviand in bij de lokale super en kort daarna maken we onze eerste stop bij The Ancient Kauri Kingdom. Het blijkt een fabriek waar de stam van de Kauri boom als basis dient van allerhande producten van Kauri hout. Beelden, meubels, gebruiksvoorwerpen en vooral een assortiment souvenir prullaria. Bijzonder is de houten trap van beganegrond naar eerste verdieping, geheel vervaardigd uit een stuk Kauristam. Verder is het vooral een commerciele stop voor de tourbussen die de tocht naar Cape Reinga combineren met de Te Paki Sand Dunes en de tour over het natte strand van Ninety Mile Beach.
Wij slingeren dus over weg 1 naar Cape Reinga en passeren onderweg de zeearmen van Houhura Harbour en Parengarenga Harbour. Hoe noordelijker we komen des te rustiger de weg. Maar voor diegenen die niet over Ninety Mile Beach terug rijden is de enige weg terug gelijk aan de weg heen. De gebruikers van deze weg zijn vooral touristen die Cape Reinga bezoeken. Vandaag is het paasmaandag en dat maakt dat het op de Cape drukker is dan op de andere dagen in de Nieuw Zeelandse herfst. We wandelen deze ochtend dus niet moederziel alleen richting het hoog gelegen uitzichtpunt waar de Tasman Zee en de Pacific Ocean elkaar ontmoeten. Links en rechts ontmoeten hier elkaar en dat maakt de zee hier net boven de Cape Reinga Lighthouse extra onstuimig. Vanaf het uitzichtpunt hebben we een boeiend zicht op de botsende golfstromen. Voor de tijd van het jaar is het vandaag weer aangenaam warm, de zon staat aan de heldere hemel en de wateren rond de Cape tonen blauw. Beneden ons loopt het wandelpad richting Te Werahi Beach dat, als de waterstand het toelaat, de verbinding vormt tussen Cape Reinga en de wat zuidelijker gelegen Cape Maria van Diemen.
Op de route terug eerst een korte stop voor de lunch en aansluitend een bezoek aan de Te Paki Sand Dunes. De Dunes zijn steil en hoog en zeer geschikt voor het Sandboarden. Birdybear loop up- en down door het mulle zand dat, geteistert door de aanwezige wind, continue van vorm en patroon wisselt. Voorzichtig wisselen we de fotolenzen om het spel van wind en zand in verschillende dimensies te vereeuwigen. Het sandboarden laten we over aan de Japanners uit de touristenbus. Door de slingerende en glooiende weg hebben we zuidwaarts hele andere perspectieven dan vanochtend en dus verveelt de tocht geen moment. Eenmaal terug bij Awanui geeft de meter aan dat het de hoogste tijd wordt om de dieseltank vor de eerste keer te vullen. We concluderen dat we 1 op 10 verbruiken en met ons amerikaanse en canadese avonturen in het geheugen is dat geen slecht resultaat. Daar gebruikte onze tien meter lange C30 tussen de een op drie en de een op vier. Vorig jaar was de compactere fourwheeldrive truckcamper met circa een op vijf nog steeds een grote innemer. Na Awanui bereiken we bijtijds in de namiddag de campground op het Karikari Peninsula waar we een plekje vinden dicht bij het strand. In ons rijdend huis klinkt het alsof de golven, die hier naast ons op het strand breken, vrijwel tot aan de wielen komen. In het schijnsel van de heldere, vrijwel volle maan zien we dat schijn bedriegt en dat de vloedlijn op veilige afstand blijft. Nog even en dan sluiten de luiken, op naar een nieuwe dag met nieuwe ontdekkingen.
