Vandaag nauwelijks kilometers voor de Birdymobiel. De ferry naar het fameuze vogeleiland Lovund, dat redelijk ver uit de kust ligt, is vlak om de hoek. Aangezien we op het kleine Lovund, met niet meer dan 500 inwoners, geen camperfaciliteit verwachten heeft Birdybear een hotelovernachting geboekt. We twijfelen of we de camper achterlaten in Stokkvagen. Na een gesprekje in de haven besluiten we dat ook de Birdymobiel mee mag naar Lovund Hotel. En wel zo makkelijk om alles bij de hand te hebben zonder zelf als pakezel de overtocht te maken.
Op de vroege ferry past de Birdymobiel er nog prima bij. En precies om kwart over acht start onze twee uur durende overtocht. Vlakke zee en natte hemel.
Eenmaal op Lovund checken we in en krijgt de Birdymobiel een mooi stekje op de parking van het hotel. Van achter de panoramaruiten van het hotel is het uitzicht weer fenomenaal en dat wordt beter zodra de regen vertrekt en aarzelend plaats maakt voor een steeds blauwere hemel.
Per hotelbike en te voet verkennen we het aangename Lovund waar ieder jaar, precies op 14 april, zo’n 30-40.000 puffins (papegaaiduikers) terugkeren van hun verblijf op de Atlantische oceaan. En dan begint het grote broeden tussen de relatief veilige rotsblokken op de flanken van de 625 meter hoge Lovundfjellet. Die ene hoge berg welke zowel Lovund als de duizenden kleine, lage eilanden in de regio weet te domineren.
Op de flanken van de Lovundfjellet heeft Birdybear prima zicht op de omliggende archipel en vliegen de puffins, op hoge snelheid, in- en uit de holen tussen de rotsen. Vrijwel onmogelijk om de zo gewenste HotShots bij deze snelheden en wendbaarheid goed te schieten. Alle hoop is dan ook gevestigd op de avond wanneer de jagers onder de puffins terugkeren van zee. En nu maar hopen dat de Noorse weermannen het voor vanavond niet bij het juiste eind hebben.
Eerst maar eens ons eerste diner buitenshuis in Noorwegen verorberen en genieten van een extra lange douche. Immers ook een Birdybear weet op z’n tijd wat luxe te waarderen.
