Birdybear geniet van de warme maaltijd aan de oever van de Isfjorden. Op een paar minuten afstand van Andalsnes. Zodat Birdybear morgenochtend voor de grote drukte kan beginnen aan de grote klim van de Trollstigen. Een prima stek om de post van vandaag over onze route met vertrek vanuit Bremsnes en het bezoek aan de trollenkerk digitaal vast te leggen.
Na de fraaie en zelfs zonnige ku(n)strit over de Atlanterhavsvegen, die zorgt voor de verbindingen tussen de eilandjes ter hoogte van Karvag en Vevang strekt Birdybear de benen in het mooi gelegen visssersdorpje Bud. Vanaf de hoog gelegen kustbatterij is er goed zicht op zee en op het authentieke Bud.
Voor vandaag staat ook de klim naar de Trollkyrkja op het programma en omdat we inschatten dat dit nogal wat tijd zal vragen rijden we vlot door naar de parking net voorbij Moen. We wisselen de schoenen voor de stevige hikingboots, tappen water voor onderweg, stoppen de headlights in de rugzak en hangen de grote schijnwerper om de schouder.
Het infobord rept over circa een uur bergop. In Noorwegen meestal te optimistisch maar vol goede moed beginnen we aan de hike. We starten vlak op een redelijk pad maar dat blijkt van korte duur. Het pad bergopwaarts door het bos is rotsig maar aanvankelijk redelijk goed te doen. Helaas komt daar verandering in en het lopen wordt klauteren, klimmen en van steen tot steen door de steile, meestal droge waterbedding. Op de allersteilste stukken vinden we af en toe wat steun van de geplaatste bergbeklimmer touwen. Soms zelfs onontbeerlijk.
Onderweg nergens enige afstandindicatie zodat we een aantal keren twijfelen over het vervolg. Toch zetten we door en na ruim anderhalf uur bereiken we de grot Trollkyrkja. Het is er stikdonker maar gelukkig zijn we er niet alleen. Buiten hangt een kaartje met wat info. De headlights gaan aan evenals de grote schijnwerper en Birdybear betreedt de nauwe grot.
Binnen manoeuvreren we voorzichtig over de grote rotsblokken en zo komen we dieper en dieper in de grot. Dan horen en zien we stromend water. Gelukkig vernemen we dat het goed mogelijk moet zijn om de hiking boots redelijk droog te houden als we door de beek nog dieper in de grot willen. Behoedzaam leggen we de laatste meters af en zien dan de grote beloning van Trollkyrkja. Hoog boven ons, uit een kleine opening, valt het water meters diep naar beneden, beschenen door het daglicht van buiten. De waterval in de grot is adembenemend en mysterieus tegelijkertijd. Een wonder van moeder natuur dat we niet hadden willen missen.
Wat nog rest is de grote afdaling. Minder vermoeiend maar beslist uitdagend. En gezien de complexe route opnieuw een tijdvreter. Dalen blijkt niet sneller te gaan dan stijgen zodat we ruim drie-en-een-half uur na vertrek de stomende hikingboots wisselen voor het lichtere werk. We kijken dan al uit naar een lekkere verfrissende douche in de Birdymobiel, vanmiddag op onze eindbestemming.
Via de stad Molde en de ferry van Solnes naar Afarnes bereiken we in de namiddag de Isfjorden nabij Andalsnes. De boiler voor heet water gaat direct op “on” en ondertussen worden we met een koel wijntje en koud biertje weer mens. Al met al een pittige middag maar de inspanningen beslist meer dan waard. Morgen wederom naar grote hoogte maar dan met de inspanningen van de Birdymobiel. En morgen dus opnieuw een trollenstory. Over 9% hellingsgraad en elf majestueze haarspeldbochten. Tot dan, vanaf grote hoogte.
