Als je hier drieentwintig dagen rondreist zijn er van die gewone dingen die ineens niet meer gewoon zijn. Bij het binnenrijden van Whitehorse hangt er ineens een stoplicht boven de weg. Bij ons vertrek in Vancouver zagen we dat voor het laatst! De route van vandaag heeft ons van Carmacks naar Whitehorse gebracht. Wederom over verlaten wegen, langs bergen, meren en door afgebrande wouden. We hebben het onderweg vaak gezien: die enorme stukken afgebrand bos. Soms reden we wel een half uur door gebieden met uitsluitend zwart geblakerde stammen die ooit naaldbomen waren. Het is hier een natuurlijk fenomeen dat bij het dagelijkse leven hoort: wildfires. Vaak veroorzaakt door onweer. Enorme gebieden worden getroffen en het duurt een lange reeks van jaren voordat er weer enig groen op de zwart geblakerde hellingen valt te ontdekken. Maar volgens de vele info panelen die we over dit onderwerp tegenkwamen biedt het ook nieuwe kansen. Het hoort erbij, oude bossen die afsterven en de nieuwe vegetatie die de plek inneemt van de oude garde. Part of life, net als bij ons mensen.
De jacht is ook zo’n fenomeen dat zich vandaag voor onze ogen voltrok. Langs de Klondike Highway valt ons oog op twee adelaars en een havik in de top van een van de bomen, naast de rivier en pal naast de Klondike Highway. Het voordeel van een relatief lage snelheid is de korte remweg. Gelukkig stoppen we precies ter hoogte van een pull-out zodat we extra veilig staan op de weg waar vrijwel niemand rijdt. De camera lag reeds met tele in stand-bye positie op de middenconsole. We stappen snel uit, lopen terug en beginnen te fotograferen. Genoeg mooie shots maar we blijven de birds volgen. Zo schieten we wat vluchtbewegingen totdat de route wordt ingezet naar het water. Klik, klik, klik. De havik duikt richting water en weet een prooi te bemachtigen.
Hoe vaak krijg je de kans dat vast te leggen? Zeldzaam moment van geluk. Vandaag is het mooi weer en dan ook nog deze kans! Helemaal happy. Eenmaal gearriveerd in Whitehorse spelen we een 18 holes rondje golf op de Mountain View Golf Course. Eerst een uurtje practice en dan is gedurende de eerste negen holes Ross uit Whitehorse onze flightgenoot. We spelen uiteindelijk in vier uur tijd onder mooie omstandigheden een aangename ronde en verlaten kort na zes uur de Mountain View Golf Course. Via het tankstation belanden we even ten zuiden van Whitehorse op het Caribou RV Park. Bij het naastgelegen restaurant nuttigen we een aangenaam avondmaal waarbij Ingeborg voor het eerst in zeven jaar een Cordon Bleu kan nuttigen. Er zijn van die dagen dat bijna alles lukt: nu alleen het golf nog :). Het toetje van vandaag is het schrijven van een nieuwe post en die kan snel geplaatst want er is wifi beschikbaar. Morgen gaan we richting Atlin, omschreven als een lokaal paradijs. Of ze er ook wifi hebben dat is BIrdybear onbekend. Stoffig wordt het wel want we moeten over de onverharde dusty roads. En of het daar echt zo mooi is als de brochures doen geloven? Lees het in een volgende post, zodra beschikbaar.
Dus geen witte paarden maar wel roofvogels.Wat een geluk dat je zoiets kan fotograferen.Prachtige shots.Fijn voor jullie dat het weer ook Beter is gewordenEn ook dat Ingeborg eindelijk een Gordonblue kon eten! Groetjes and have fun…