BirdybearOnTour

Beetje dubieuze titel maar voor ons dekt het wel de lading! We rijden vanochtend weer door Iskut, het gehucht van onze overnachting. Gisteren op zoek naar de campground reden we ook al even door deze kleine village. En ja, het weer is kut. Da’s gewoon helder Nederlands voor het zeikt van de regen. En toch, we hebben het fantastisch naar onze zin. De RV heeft een kachel die we gebruiken als het ons echt te koud wordt. En de waterslang is vannacht net niet bevroren en oprollen ging vanochtend bijzonder lastig. @wake-up time noteren we drie graden celcius. Wellicht klinkt het ongeloofwaardig maar ook de route van vandaag van Iskut naar Watson Lake is er weer eentje om door een ringetje te halen. Merendeels zeer goede wegen langs bevroren meren, wilde rivieren, over stalen en houten bruggen, dan weer hoog en dan weer laag, rondom witte toppen en uitgestrekte wouden.

Met af en toe wat Caribous die ons pad kruisen en minder geduld hebben dan een beer voor de fotoshoot.

En langs vrijwel onze gehele route sneeuw, vaak nog maagdelijk wit dus van relatief recente datum. Bij de grens van British Columbia en Yukon treffen we, tijdens een korte stop, de eenzame motorrijder die we gisteren ook al een aantal keren tegen zijn gekomen. We raken aan de praat en vernemen dat hij vanaf San Francisco onderweg is in de richting van Anchorage, Alaska. Met de Go Pro camera op zijn helm filmt hij vrijwel de gehele route. Inmiddels heeft hij 2.500 miles achter de rug. Hij moet het doen met een schema van 14 dagen voor de heen en terugreis. Pas als je ergens lang werkt is de vakantieopbouw drie weken.

We zijn dus de grens met Yukon gepasseerd en wij hebben nu 2.100 kilometer op de teller staan, exclusief de vijfhonderd kilometer varen tijdens de Inside Passage. Bijtijds in de middag bereiken we Watson Lake. De campground is midden in de stad, ongeveer een straat groot (Alaska Highway), gelegen. Het sanitair oogt bijzonder schoon maar verder is dit gewoon een gravel parkeerterrein met aansluitpaaltjes voor stroom en water. En wordt het uren na onze aankomst steeds meer een parkeerterrein met kleine lokale waterstroompjes. Niet erg want onze Four Wheel Drive staat hoog op de wielen, drie treden om binnen te komen. Bij aankomst was het droog en bijna aangenaam weer, voor Birdybear een goed moment om de hogedrukreiniger ter hand te nemen om ons rijdend huis weer toonbaar te maken. Voor even…?

Signpost Forest is een bijzondere plek in Watson Lake. Gestart in de veertiger jaren met het aanbrengen van een plaatsnaambordje tijdens de aanleg van de Alaska Highway, is deze plek nu uitgegroeid tot een bonte verzameling van duizenden borden van All Over The World. In het nabij gelegen Visitor Info Center worden we professioneel bijgepraat over de vele bijzonderheden van Yukon, bekijken we de film over de aanleg van de Alaska Highway gedurende WOII, en gaan we met kilo’s papieren informatie weer naar buiten. Met een natte kop haar, vochtige schouders en een kilootje vlees openen we de schone deur van ons rijdend onderkomen. Woensdag 14 mei zit er bijna op. Bloggen, Eten, Slapen en morgen gezond weer op. De warme douche van morgenochtend lonkt nu al, of juichen we te vroeg.

Voel je vrij om te delen!