Even een heikel moment. Het is kort na half zes in de ochtend als de Birdymobiel weigert te starten. Die uitdaging hebben we al eerder gehad maar vanochtend is dat extra lastig. Op het wonderschone kamp staan we vooruit geparkeerd en dus lijkt een hulpstart met startkabels niet heel erg haalbaar. We vragen de Namibische chauffeur welke twee Aziaten door Namibia rijdt om hulp. Heel bereidwillig weet hij zijn truck tussen onze keuken-, douche, en toilet accommodatie en de Birdymobiel te manoeuvreren met aan beide zijden minder dan vijf centimeter speling. Kabels erop en lopen met die bak. Gisterenmiddag hadden we al uitvoerig contact met Avis over de elektrische situatie aan boord van de camper en deze ochtend krijgt dat zeker een vervolg. Nu de Birdymobiel weer loopt geven we gas voor de ruim 450 kilometer die in het verschiet liggen.
Onderweg 2x een politiecontrolepost waar we te horen krijgen dat de papieren voor een auto met zuidafrikaans kenteken en rijdend in Namibia ontbreken. Los van de elektrische problemen een extra issue voor de Avis assistence hotline die het gisterenavond behoorlijk liet afweten. Bij de tweede politiecontrole weten we ons ternauwernood eruit te praten maar het kost opnieuw een kwartier oponthoud en veel irritatie. We bellen opnieuw met Avis en spreken ons ongenoegen stevig uit. In de loop van de ochtend komt er beweging in de zaak en laten we de startaccu vervangen voor een nieuw exemplaar. Vervolgens sleutelt eigenaar Ozzy van Ozzy’s Auto Repair nog uren aan de elektrische installatie van onze Birdymobiel. Her en der vervangen we kabels, stekkers en connectoren en overbruggen we een schakelkast. We weten te bereiken dat het zonnepaneel weer ondersteunt bij het laden in plaats van het leegtrekken van de tweede accu. Het is afwachten of we hiermee uiteindelijk de komende dagen het gewenste resultaat bereiken. Gelukkig is de sfeer bij Ozzy prima en zo ook bij ons ondanks deze fikse tegenvallers onderweg.
Door de vele wilde ezels op en naast onze hoofdweg blijft het ruim 200 kilometer sturen met heel veel aandacht voor ongewenste obstakels en ezelig gedrag. Onderweg zien we tweemaal een groot bloedend lijk. Zowel een ezel als een rund vonden vanmiddag een weg naar het Namibiaans hiernamaals en een te enthousiaste hond gaat voortaan kreupel door het leven.
Met flink gas op de plank, daar waar toegestaan, bereiken nog voor het donker ons volgende camp in het gebied van de schaars geklede Himba’s. Beslist een nieuwe ervaring als we bij het tanken van diesel worden aangestaard door de nodige blote borsten.
Het weer rondom ons toont bijzonder dreigend: inktzwarte luchten en het nodige weerlicht. Als een speer maken we de Birdymobiel gereed voor de nacht, hijsen ons in de lange broek tegen het ongedierte en spoeden ons naar de bar en het restaurant van de lodge. Een fantastisch maal met onder andere overheerlijke Kudu valt ons ten deel. Vanavond opnieuw geen internet want de wolkbreuk van gisteren bracht hier ruim 40mm zondvloed met gevolgen voor de ICT infrastructuur. In vrijwel heel Namibia schijnt er bovendien een omvangrijke internet en e-mail storing te zijn waardoor we ondanks vele pogingen nog niet beschikken over een print van Avis met de douane verklaring over onze zuidafrikaanse huurmobiel.
Of we morgen de Epupa Falls en ons camp aldaar kunnen bereiken is mede afhankelijk van eventuele nieuwe neerslag maar de vooruitzichten lijken positief. Zonder nieuwe neerslag kunnen we de watercrossings prima nemen. Mocht dat onverantwoord zijn dan hanteert Birdybear altijd de regel “bij twijfel niet inhalen” en keren we gewoon om. De reistijd van morgen laat dat prima toe 🙂
Al met al zijn weer lekker avontuurlijk onderweg. Soms is dat ultieme fun en soms even een dipje. Morgen schijn vast weer de zon want “behind every cloud there’s always a silver lining”. C-u-Soon, poot van Birdybear.