Dawson City, waar het om middernacht nog volstrekt daglicht was, bracht ons aan het eind van de nacht echte vorst. Op de campground zijn de waterleidngen bevroren als we ontwaken en ook de slang naar de camper is stokstijf.
Alvorens we Dawson City verlaten voltooien we het koude rondje sightseeing van gisterenavond en bezoeken we de plaatselijke grocery store voor een kleine aanvulling op de voedselvoorraad.
Vrijwel om de hoek van Dawson beklimmen we met de Ford de Midnight Dome Road en boven genieten we van een werelds driehonderd zestig graden uitzicht met blauwe luchten. Schuin aan de overkant zien we de gravelweg richting Dredge nr. 4. We rijden over een dertien kilometer lange stoffige grindweg naar de dredge en kopen kaartjes voor de rondleiding door deze drijvende goudwinning fabriek van weleer.
Deze dredge is nog in goede staat en wordt nu onderhouden en beetje bij beetje in originele staat gerestaureerd door Parcs Canada. De rondleiding leert ons veel over de machinale goudwinning door het inzetten van deze dredge’s.
Nadat we tot de nok toe voltanken beginnen we in de middag aan ons volgende avontuur: het berijden van de Dempster Highway. Dit is de enige Canadese weg richting en voorbij de poolcirkel. Of we de poolcirkel willen en kunnen bereiken zullen we onderweg wel beoordelen. Nu net na de vorstperiode is de weg meestal in relatief slechte conditie. Het zomeronderhoud is nog maar nauwelijks op gang en de schade van de dooi is nog volop aanwezig. Maar daartegenover staat dat er nu maar weinig weggebruikers zijn. We rijden rustig en benutten de volledige weg aan zowel de rechter als linkerzijde. Alert rijden is hier het devies om schade te voorkomen. Medeweggebruikers komen we bijna niet tegen behalve dan een beer in het verkeer.
Op royale afstand zien we beer nummer zeven aan de rechterkant van de gravelweg en minderen verder onze vaart voor zover die er al in zat. Eerst wat scharrelen in de rechterberm, vervolgens netjes oversteken en tot slot nog even wat poses in de linkerberm. Dan is het genoeg en verdwijnt nummer zeven in het struikgewas. Birdybear vervolgt de laatste kilometers van vandaag richting Tombstone Mountain Campground. In 2 uur tijd zijn we zo’n 70 kilometer opgeschoten en vroeg gearriveerd bij ons eindpunt van deze middag. We hebben de vrije keuze uit alle plekken op de campground en kiezen voor nummer 30. Relatief open, dicht bij het toilet. In bearcountry zijn we maximaal op ons hoede, zeker op een lege campground. Als de weergoden ons morgen goed zijn gezind en de weg op het niveau van de eerste zeventig kilometer blijft dan trekken we door naar de Arctic Circle voor ons nog een volle dag rijden, goed 300 kilometer verderop. Breedtegraad 66.33 heeft op ons toch enige aantrekkingskracht en ofschoon het nog geen 22 juni is zal het daar morgen niet donker worden. Op 22 juni moet het wel een hele bijzonder gewaarwording zijn als de zon rondom de klok zichtbaar blijft en er dus geen zonsopgang en zonsondergang valt te fotograferen. Misschien plannen we dat ooit nog eens in op een van onze volgende ontdekkingsreizen. Lees meer zodra we een wifi hebben gevonden. Groet vanaf de Dempster.
En dan… is daar ineens een brochure uit onze camperbibliotheek en die weet te melden dat er circa 120 kilometer noordwaarts nog een kleine campground is. Gezien het grote traject van morgen een aantrekkelijk alternatief. We klappen kort na 16:30 de pc dicht en vertrekken. Eerst over de North Fork Pass en dan bergafwaarts de vallei in. Mooie route nu we over de echte tundra rijden maar slechte en af en toe zeer slechte wegen. Na nog eens een uur achter het stuurwiel maken we de balans op en komen tot de conclusie dat het wijs is om onze ambitie om morgen de poolcirkel te bezoeken te laten varen.
Bij de 65e breedte graad is het welletjes, we keren de camper en gaan weer richting de North Folk Pass. Terug rijden we iets harder en het voelt dat we wat soepeler over de slechte gravelroads stuiteren. Wellicht gedragen we ons iets te voorzichtig en is dit de oplossing? Of zou het de rest van de route alleen maar slechter worden omdat daar de dooi later is ingetreden? De antwoorden blijven we schuldig want ons laatste besluit is het definitieve besluit. Het kaartje van plekje dertig hadden we bewaard. Het voorgevoel bleek juist. Morgen richting Stewart Crossing of toch..? Volg de nieuwe posts en lees de antwoorden!