BirdybearOnTour

Rondje Prince Rupert voor vertrek. Het museum is gesloten. Buiten het seizoen op maandag dicht. De geheimen van Northern British Columbia blijven ook voor Birdybear geheim. We wandelen door richting Cow Bay. Vrijwel het meeste is nog gesloten. Het is maandagochtend en nog redelijk vroeg. Het plaatselijke koffiehuis is getooid met een toepasselijk uithangbord “Cowchino”. Rondom ons heen is alles behoorlijk zwart-wit gevlekt. Het hele buurtje is met zwart-witte koeienprint accenten gedecoreerd. Met simpele middelen weten ze een leuk accent te bewerkstelligen en het komt de uniformiteit van het buurtje dat deels op palen boven het water is gebouwd te goede. De cruise passagiers van en naar Alaska die “Rupert” aandoen zullen het vast weten te waarderen. Al wandelend door Cow Bay zien we ineens een adelaar vliegen. Nu veel dichter bij dan vorige week. We brengen de camera in gereedheid en zien dan dat er behoorlijk wat adelaars af en aan vliegen naar het groepje bomen dicht bij ons. We schieten meerdere exemplaren, grote en kleine. Al vliegend en gezeten op de takken en op de daken. It’s eagle time en dat is leuk voor een fotograferende Birdybear.

Als we Prince Rupert verlaten volgen we lange tijd de Skeena River. Onderweg een stop, net buiten Rupert, voor een relatief korte hike naar de Butze Rapids waar we vanaf het uitzicht platform zicht hebben op de krachtige stroomversnellingen in het water onder ons. Onderweg volgen we, via een zijweg, de route naar Cannary Village. Het openluchtmuseum is afgegrendeld met een ketting omdat ze op maandag gesloten zijn. Vanaf de parking krijgen we wel een redelijk beeld van deze authentieke nederzetting, gebouwd op hoge palen boven een van de baaien rondom Prince Rupert. We keren de RV, rijden terug naar het kruispunt, en gaan stroomopwaarts naar het honderdvijftig kilometer verder gelegen Terrace. Deze route is beslist geen straf om te rijden. We hebben goed zicht op de woeste en snelstromende rivier welke aan beide zijden geflankeerd wordt door stevige bergketens met veelal witte toppen. De stop in Terrace gebruiken we voor het bijvullen van de dieseltank, iets dat we de komende tijd frequent zullen doen. De afstanden tussen de tankstations zijn royaal en diesel is niet overal verkrijgbaar. Zo veel als mogelijk met volle tanks rijden zo luidt het devies hier. Na de pomp en de super plakken we er nog honderd kilometer aan vast richting de campground van Kitwanga waar we de loop van de Skeena River verlaten. Uiteraard niet zonder dat we de Seven Sisters op de foto hebben gezet. Deze puntig gevormde sisters vormen het bergmassief van het gelijknamige Provincial Park.

Vandaag is het niet alleen “eagle time” maar ook de dag van gesloten. Closed for the season is de melding op het uithangbord van de campground. We plakken er nogmaals wat kilometers aan vast met onderweg een totempalen stop naast opnieuw een welkom tankstation. De weg richting Meziadin Junction, op 150 kilometer afstand is leeg en verlaten. En zelfs de beer die gebruikt maakt van deze route smeert hem direct als onze RV nadert. Te laat voor het fotomoment. Waarschijnlijk “vandaag gesloten”. Gelukkig is de campground van Meziadin Provincial Park sinds drie dagen open en heeft men de volop aanwezige sneeuw netjes aan de kant geschoven.

En weer hebben we het geluk dat we op zo’n wonderschone stek terecht zijn gekomen en met ons zijn er vandaag totaal zeven plekken bezet. We staan bijna met onze voeten in het lake met voor ons een eiland. Daarachter de bergen met her en der sneeuw tot in het dal. De camphost weet te melden dat we morgen wel richting Stewart (Alaska, USA, net over de grens) kunnen maar dat we de zo gewilde Salmon Glacier niet kunnen bereiken. Te veel sneeuw maar dat gaan we morgen wel zien! Morgen is het immers geen maandag…

Voel je vrij om te delen!