Nauwelijks wifi...

In Rapahoe rijden we na zonsondergang de campground op. Hier, vlak achter de branding van de Tasmanzee heeft de Birdybearcamper met eigen ‘On Board Wifi’ ontvanger moeite om het mobiele signaal uit de lucht te plukken. Birdybear zet de story van vandaag, zaterdag 18 april, alvast offline op het digitale papier maar de trouwe fans zullen wat extra geduld moeten hebben. Een groot deel van de afgelopen nacht regende het alsof de sluizen boven juist geopend waren. Natte voeten op weg naar de douche en fris gewassen weer soppend richting camper. We checken de MetService en zien dat het straks een mooie dag belooft te worden. Zonnig met een max. van 21 graden. En de MetService houdt woord. We krijgen een stralende dag en benutten het volledige daglicht voor onze lange reis van vandaag. Gisteren kwamen we een stukje tekort, vandaag houden we wat over. Groener dan groen is het eerste deel van vandaag. Met in het begin van de ochtend de enorme nevelflarden tussen de ons omringende bergen. Op maaiveldniveau rijden we tussen de appelboomgaarden die nu nog boordevol met appels hangen. De natuur geeft duidelijk aan dat de herfst in het teken staat van de kleurwisseling. We zien de loofbomen van de vallei, die we lang doorkruisen, in allerhande tinten aan ons voorbij trekken. Het geeft het toch al boeiende landschap vandaag een extra dimensie. Onderweg gaat de motor van de Birdycamper regelmatig uit en de deur op slot. Hier een stop, daar een foto, dan weer een korte of langere hike. Kolkende rivieren, verstilde oude stalen bruggen met houten wegdek, de langste swingbridge van New Zealand, de verlaten en vervallen mijn van Dennistown, een creatieve uiting langs de doorgaande weg, het lighthouse van Cape Foulwind, de zeehondencolonie van Taurangabay en kort voor zonsondergang de Panecake Rocks van Punakaiki. Onderstaande beelden geven maar een fragment weer van alle oh’s en ah’s van vandaag. Het batterypack van de Canon ligt aan het infuus, bijna gereed voor morgen. En achter Birdybear komt de Tasmanzee onder invloed van het opkomend tij steeds dichterbij. We zien het niet maar horen het des te meer. De banden houden we vast wel droog als de sluizen van boven niet opnieuw geopend worden…