Mooi weer is op de Noordkaap eerder uitzondering dan regel. Woensdag geeft volgens de noorse weermannen de beste kans op droog weer met afwisselend zon en een wolkendek. We besluiten dat we onze kans moeten pakken en dus gaat de wekker om vijf uur in de ochtend. Exact om zes uur verlaten we onze overnachting spot en een kwartiertje later rijden we weer op de ondertussen zo vertrouwde E6. Noordkaap is niet om de hoek en letterlijk aan het einde van onze wereld. Met zo’n 330 kilometer te baan hopen we voor het middag uur te arriveren.
Zodra we Alta zijn gepasseerd wordt het landschap leger en leger. Op de hoogvlaktes die we doorkruisen groeit vrijwel niets. En als er al bomen staan dan zijn het de berkenbomen waar nog geen ontluikend groen valt te bespeuren. De vele rendieren voeden zich met de bemoste ondergrond in het verder rotsige en stenige landschap. Zo sturen we uren door een bijzonder niemandsland en over de oevers van de immens lange en imposante fjorden.
Langzaam maar zeker naderen we steeds meer de Noordkaap, zeker op het moment dat we de lange en diepe noordkaap tunnel inrijden. Bijna negen kilometer lang en diep onder het water maken we de oversteek naar Mageroya waar ons de laaste zestig kilometers wachten tot ons meest noordelijke parkeerterrein. Onze E6 is ondertussen al ruim 100 kilometer terug E69 geworden en dat laat zich vertalen in langzamer, hobbeliger, smaller, bochtiger en trager.
Na de laatste steile klim bereiken we 71.10’21” North. Bij de entree kopen we de 24 uurs dagkaart, goed voor parkeren, overnachten en entree. Net voor half twaalf gaat de motor uit en noteren we 3379,2 kilometers op woensdag 5 juni bij drie graden boven nul. Excl. onze overtocht van Hirtshals naar Larvik, gevaren niet gereden, over een afstand van 169 kilometer.
Bijna 3550 kilometer onderweg gedurende de afgelopen zeven dagen. Om aan het ‘einde van de wereld’ te geraken en daar waar je niet wilt blijven. Mooie views, zeker als af en toe het zonnetje zich wat laat zien, maar verder een stenige en wat kille omgeving. En dat op een relatief goede dag! Maar wel waanzinnig gaaf om hier ooit te zijn geweest. Zeker in de wetenschap dat we deze Noordkaap in oktober zullen ronden aan boord van de MS Spitsbergen. Niet onder de middernachtzon maar mogelijk wel onder begeleiding van het Noorderlicht. Wederom een fantastisch vooruitzicht.
Wederom mooie verhalen en natuurlijk de daarbij passende foto’s waar ik natuurlijk helemaal van kan genieten. We wachten rustig af naar een nieuw verhaal en foto’s, het gaat voor ons nu ook al lekker opschieten.
Mooi om zo te genieten, prachtig verslag en nog goede reis verder.