Na een heerlijke lunch en alle aanvullende activiteiten in Atlin keren we terug bij de Warm Springs. Het beoogde stekje is nog vrij en de truckcampers parkeren we zij aan zij. We schieten in onze acht hiking shoes en banjeren een aantal uren over de bergweg. Eenmaal terug bij de Springs treffen we onder het genot van een borrel de voorbereidingen voor het vuur en de BBQ.
We zijn dolgelukkig dat we veel hout aantreffen naast de plek voor het vuur. Onze bijlen hakken er driftig op los en daar waar de bijl niet werkt doet een flinke trap de planken splijten. Binnen mum van tijd zit de fik er goed in en brengen we een vurige toost uit op al het wild dat we wel of niet gaan zien. Uiteindelijk zal het enige vlees dat we zien dat van de hamburgers op de BBQ zijn. Vanavond maken we het niet te laat want morgenvroeg staat ons vertrek op zes uur in de ochtend gepland.
Als we de volgende ochtend keurig op schema onze terugreis naar Atlin starten heeft zich nog geen wild gemeld, althans voor zover wij weten. Mogelijk kijkt er op deze verlaten plek bij de Warm Springs meer wild naar ons dan wij naar het wild. We zullen het nooit weten. Onderweg richting Whitehorse noteren weer beer nummer acht, een van de meest schichtige tot nu toe.
Zo’n vroeg vertrek heeft ook zo z’n voordelen want kort na negen uur wandelen we al door de schitterende Miles Canyon van Whitehorse, Het wandelpad voert langs een steile klif en het is vanochtend behoedzaam voeten plaatsen. Zonder kleerscheuren voltooien we onze cliffwalk en keren veilig terug op de parking.
Als we vervolgens koers zetten naar het visitor center van Whitehorse rijden we en passent ook nog langs de waterkrachtcentrale waar het water met gigantisch geweld passeert. ’s Werelds langste houten vistrap opent de poort pas vanaf 3 juni en dus moeten we het doen met een blik op afstand. Deze woensdag maken we compleet met een bustour door een wildlife park en leren daar meer over al dat wild dat we de afgelopen weken life en zonder hek konden aanschouwen. En is er de kans voor her en der een “close-up” met onze wilde vrienden.
Als we richting campground het depot van Fraserway, onze RV verhuurder passeren, kunnen we niet langer ontkennen dat we nu snel richting het eind van dit Birdybear avontuur geraken. Mmhh, nog even niet aan denken. En dan is er ook nog dat moment aan de receptie van de campground waar we onze laatste twee camperovernachtingen vastleggen. Oei, wederom zo’n signaal. Maar als je het dan om negen uur ’s avonds keihard op papier zet dan komt het toch wel even aan. Mooi moment om de post van vandaag af te sluiten! Tot morgen, dan werkt de wifi waarschijnlijk ook nog wel.
Leuk om met die medereizigers op te trekken. Gezellig bij een GROOT kampvuur etc. Wat betreft einde van vakantie hebben jullie toch nog een paar dagen te gaan. Groetjes and have fun…….