Driemaal scheepsrecht? Australië ging in 2021 wederom uit de agenda en Ierland lukte evenmin. En dus onderneemt Birdybear opnieuw een alternatieve poging. Driemaal is scheepsrecht toch? Of toch niet? Lees hieronder verder of ons dat lukt.
We gaan! Althans als alles binnen een zeer strakke planning 100% goed uitpakt. Vroeg in de donderdagochtend op de 22e april, eerst een PCR reistest, aansluitend de laatste werkdag, eind van de middag 500 kilometer tot net voor de Franse grens. En dan ook nog in Luxemburg arriveren voordat in België de avondklok in gaat. Net voor de nachtrust de dieseltank nokkie vol. Tien voor zes in de vroege ochtend de laatste kilometers naar de Franse grens. Grenspassage stipt om zes uur voorzien van een stapeltje relevante documenten. Zonder die gouden documenten komen we Frankrijk vast niet in en niet door. Voor de aansluitende non-stop duizend kilometer is met zuinig rijgedrag de tankinhoud net toereikend en ook het beschikbare 13 uurs interval tot de volgende avondklok om 19:00 uur lijkt precies voldoende. Weten we Frankrijk voor 19:00 te verlaten dan kunnen we etappe 1 en 2 alvast afvinken. Ook Spanje komen we dan met de nog geldige actuele PCR reistest op tijd binnen. Op naar de volgende voordelige pomp, opnieuw nokkie vol, overnachten en uitrusten voor traject nummer drie. Zaterdagochtend nog goed 650 kilometer te gaan naar een stekje bij de golfbaan, regio Alicante. Vooralsnog koploper minste corona besmettingen binnen Spanje en toeristische redelijk ‘geopend’.
Al met al best wel effe gedoe, een flinke inspanning maar naar verwachting meer dan de moeite waard. Hebben we vooraf getwijfeld? Zeker wel en Birdybear is dan ook niet over een nacht ijs gegaan. Zoals we eerder al hebben geschreven: gepuzzeld, gewikt en gewogen. En als het makkelijk was zou iedereen het doen.
Verantwoord? Afgaande op de adviezen en richtlijnen mogelijk niet maar er is ook nog zoiets als gezond verstand, risico mijdend gedrag en een eigen afweging. Met onze Birdymobiel reizen we corona-proof en hier in Spanje zijn de besmetting risico’s bovendien veel lager dan thuis. Voor anderen vormen we zeker geen risico en dat is mede doorslaggevend geweest bij onze keuze om dit avontuur op dit moment toch aan te gaan.
Zo hebben we ons thuis immers ook gedragen. Sociale contacten nagenoeg gemeden, vrijwel volledig vanuit huis gewerkt en Elahuizen hebben we bijna nooit verlaten. Rondje dorp was tijdenlang zo ongeveer onze grootste wereld. Helemaal oké maar tegelijkertijd ook een van de motivatoren achter deze trip.
Nu we ‘ter plaatse’ zijn kan de druk van de ketel, mag de Birdymobiel uitrusten en gaan wij ontdekken of we na lange, hele lange tijd de golfballetjes nog enigszins richting hole kunnen krijgen. En met een beetje geluk kleuren we ook weer een beetje bij, tanken we nieuwe vitamines en lezen we de komende weken goede berichten over een stijgende vaccinatiegraad en minder besmettingen. Wie weet mogen we straks Nederland weer binnen zonder quarantaine richtlijn.
Zo zagen we het voor ons maar tijdens een pandemie is weinig zeker. Daarom vult Birdybear het bovenstaande nog even aan met hoe het werkelijk liep. Het bovenstaande is immers al geschreven voor vertrek uit Nederland. We arriveerden ruim voor middernacht bij de diesel en overnachting stop in Luxemburg. Aldaar blijkt ook de mail uit Nederland binnen dat we beiden negatief hebben getest. Voor ons dus de enige goede uitslag. Bij de Franse grens nul punt nul controle en voortvarend, rustig en bovenal zuinig over de tolwegen naar de Spaanse grens. Controle afwezig en we rijden gelijk door om vol te tanken. Het is nog pas eind van de middag en we verleggen de overnachting naar Granja Mas Bes, een agrarische onderneming waar we al eerder verbleven. Tijd genoeg voor vers vlees uit eigen bedrijf, een ommetje en even natafelen bij 24 graden Celsius. Deze spot geeft echt vakantiegevoel+, waarbij de plus staat voor de hier verplichte mondkapjes. Beter dan en-route, bij de pomp om de hoek op het industrieterrein overnachten.
Op zaterdag de 24e, onze etappe verder zuidwaarts. Bijzonder dat we precies op de sterfdag van Ruud Hofland zijn geliefde vakantiestek Barcelona/CastelldeFels passeren. Hier schijnt de zon nog volop :)! Iets verder naar het zuiden is het minder zonnig met af en toe een spetje. En om 13:59 u. arriveren we op de nabij Alicante gelegen golfbaan. Precies 2×24 uur nadat we @home onze Birdymobiel het erf af draaiden. Niet slecht voor bijna 2200 kilometer met tussenliggend de verplichte avondklokken.
Na een korte verkenning of de golfcourse naar wens lijkt gaan we op zoek naar de nabijgelegen overnachtingspot. Daar parkeren we, hoog in de heuvels, we onze trouwe Birdymobiel met zicht op Alicante en de Middellandse zee.
Genoeg voor nu. Verdere plannen? We gaan het beleven. Reizen tussen de onderlinge provincies lijkt lastig maar wie weet. Voor nu: wijntje, biertje, lekker stukje vers vlees en een voorzichtige smile dat we er toch tussenuit zijn geknepen. Voorlopig lijkt driemaal dus scheepsrecht. Zou het dan toch waar zijn?
De reis is volbracht! Nu maar verder genieten!!