Langzaam tikken de minuten weg op de stationsklok van Oslo S. Te vroeg gearriveerd en dus een half uurtje wachttijd totdat de trein naar Bergen wordt aangekondigd op het grote bord in de stationshal. Acht uur vijf en twintig, spoor drie.
Als een van de eersten gaan we aan boord en de grote koffers vinden nog plaats in het bagage rek. Birdybear reist comfort class en onze zitplaatsen, twee naast elkaar, zijn royaal en voorzien van goede stoelen met meer dan genoeg beenruimte. In Oslo gaat het meteen ondergronds in westelijke richting waarbij we ons hotel opnieuw passeren. Ruim drie kwartier na vertrek passeren we Drammen en loopt de uitverkochte trein inmiddels behoorlijk vol. Veel hebben we nog niet gezien want ook sporend Noorwegen beschikt over veel ondertunneling. Buiten is het bewolkt, een graadje of zeven en vooralsnog droog.
Ondertussen sporen we wat meer noordelijk richting Honefoss, deels parallel aan de camperroute waar we tijdens de vorige tour onze eerste camperstop hadden in de buurt van Ask. Buiten maakt de bebouwing plaats voor het groene Noorwegen waar de herfsttinten extra goed kleuren op het moment dat de zon pogingen doet om zo af en toe mee te reizen. En naast het spoor geniet Birdybear van de reflecties in de rustige rivier aan onze rechterzijde.
Met een kwartier vertraging arriveren we in Honefoss. En dan volgt de mededeling dat de machinist in afwachting is van verdere instructies over het vervolg van de reis. De Noorse buurman laat de Amerikaan naast hem weten dat dit nogal gebruikelijke zaken zijn op dit traject. Categorie probleem met de seinen is klaarblijkelijk niet uniek voor Prorail en NS. En ach, onze reis richting Bergen duurt nog een uurtje of vijf dus een vertraging meer of minder zal er niet echt toe doen. En de Hurtigruten vertrekt pas morgenavond…
Ons oponthoud door een truck die klem zit of zat onder een spoorviaduct loopt steeds verder op en zit nu boven het uur. Niet erg, want het weer knapt verder op, de zon is dominanter en het landschap steeds mooier en imposanter. Aan de horizon zien we reeds de hoog gelegen sneeuwvelden. En omdat ieder nadeel ook zo z’n voordelen heeft: naarmate we er langer over doen daalt het gemiddeld tarief per uur dat we aan deze gave treintocht hebben gespendeerd:) En het waanzinnige uitzicht onderweg is sowieso weer in de categorie: “onbetaalbaar & onvergetelijk”. Reizen blijkt opnieuw geen straf maar vooral een mooie beloning.
Vanaf Geilo maakt de bebossing plaats voor de stenige hoogvlaktes. En green maakt plaats voor wit. Volop sneeuw en bevroreren bergmeren als we ons op circa 1300 meter hoogte voortbewegen naar het station van Finse, vijf kwartier later dan gepland.
Onderweg in Myrdall hebben we nog een ontmoeting met de Flamsbana waarmee we afgelopen zomer de tocht hebben gemaakt van Flam naar Myrdall. Zij hebben lang moeten wachten op onze vertraagde aankomst zodat de overstappers toch nog vandaag Flam zullen bereiken. Na Myrdall gaat het bergafwaarts en verruilen we het wit weer voor het groen. De stop in Voss luidt waarschijnlijk het laatste uurtje in van onze tocht van vandaag van Oslo naar Bergen. Of het werkelijk een van de mooiste treinritten ter wereld is zullen we waarschijnlijk nooit weten. Wel dat het meer dan de moeite waard was om deze etappe in ons reisschema op te nemen. Dalend en slingerend naderen we steeds meer ons eindpunt van vandaag. Nog even genieten van het laatste uurtje door dit adembenemende landschap.
Eenmaal gearriveerd in Bergen zijn we binnen twee minuten in het hotel en ingechecked. Tot besluit van een enerverende dag strekken we nog even de benen in het centrum van Bergen en nuttigen gelijk het avondmaal. Bij terugkomst in het hotel zetten we de batterij laders aan het werk en storten we ons op de administratie van het blog. Wederom ligt er een mooie reisdag achter ons! Morgen verkennen we Bergen, de stad met 265 dagen regen per jaar. En morgen namiddag monsteren we aan op de MS Spitsbergen ons thuis voor de komende twaalf dagen. Tot dan!