Onze Noordkaapavond kenmerkt zich aanvankelijk door een flink wolkendek. Maar halverwege de avond is er toch licht aan de horizon: zonlicht! Ver op zee breekt het wolkendek en onstaat er een strook waardoor vanuit het westen de zon op het water weerkaatst. Birdybear pakt de camera’s en verplaatst van de inmiddels koele Birdymobiel naar de warmte in de Noordkaaphallen. Echt breken doet het wolkendek niet maar de lichte band op zee wordt groter en groter met steeds wisselende reflecties ten gevolge van de achter de wolken verstopte dalende zon.
Het blijft spannend of we de zon zelf zullen zien. Het loopt ondertussen tegen middernacht en de reflecties op zee komen steeds meer uit noordwestelijke richting. Rond middernacht zou de middernachtzon tot net boven het zichtbare aardoppervlak moeten dalen vanuit noordelijke richting.
Buiten is het ondertussen drukker en drukker geworden met al die enthousiastelingen die gekomen zijn om de echte middernachtzon te zien. Zeedamp komt en gaat en lage wolkenslierten drijven aan de Noordkaap voorbij. De kustwacht vliegt met een jet ‘onder’ ons door. Dus ergens tussen zeeniveau en het ruim 300 meter hoge Noorkaap plateau waarop wij staan.
Buiten gaan de eerste flessen champagne open om de middernachtzon te vieren alhoewel het ultieme moment van een zichtbare, net niet ondergaande zo, helaas achterwege blijft. Ruim na middernacht schieten we de laatste Hotshots bij echt daglicht. Als we terugwandelen naar de Birdymobiel merken we dat het nu veel lichter is dan aan het begin van de avond. En ondanks dat we een extreem lange dag achter de rug hebben voelen we ons nog opmerkelijk fris en fit. Zowel onze biologische klok als die van moeder natuur hebben zich opmerkelijk aangepast. In de koude Birdymobiel dromen we snel weg over de avonturen van morgen.
Bijtijds in de ochtend wekt de regen op het camperdak ons na een korte nacht. Buiten is het grijs, grauw en een stuk donkerder dan vannacht. Hoe blij zijn we nu me onze keuze van twee dagen terug om versneld naar de Noordkaap te toeren. Door het slechte weer van deze donderdagochtend zit de excursie naar de vogelkolonies van Gjesvaer er helaas niet in en wordt Hammerfest het volgende routepunt in de navigatie.
Als we daar arriveren begint de zon te schijnen en vinden we midden in de stad nog een vrije plek op de betaalde camperparking. Tijd om te benen te strekken en nog maar net op pad zien we brandweer en politie druk doende bij de havensteigers in het centrum. Ze bestrijden de in de haven drijvende olie terwijl een heel bijzondere gast zich daar niets van lijkt aan te trekken. We genieten van het bijzondere schouwspel dat zich pal voor onze neus in de haven afspeelt. Rondom de brandweerboot zwemt een white whale, ook wel Beluga of witte dolfijn genoemd. Af en toe half boven water en dan weer net onder het heldere wateropvlak. En geenszins onder de indruk van al die hulpverleners die hier en mini milieurampje proberen te voorkomen. Het maakt ons bezoek aan Hammerfest in elk geval onvergetelijk.
Vrijdagochtend staat de wekker op kwart voor vijf. Dan gaan de blinds van de voorruit open en zien we vanaf het camperbed een van de Hurtigruten schepen Hammerfest binnen varen. Net als Birdybear dat straks in oktober zal doen. Anderhalf uur tikt de regen opnieuw op het camperdak, wellicht is dat straks in oktober de sneeuw die voor onze patrijspoort neer daalt.
Vandaag sturen we eerst aan op Alta dat we op de heenweg in stromende regen passeerden. Vandaag zon tijdens onze stop bij de architectonisch bijzondere Nordlyskatedralen, in het Nederlands de Alta Noordlicht kathedraal genoemd. Te vroeg voor een blik op het intereur maar de buitenzijde is een beslist wat Hotshots waard. Verder biedt Alta de grootste verzameling van rotskunst in Europa. Ontdekt in de jaren 60 en 70 van de vorige eeuw en opgenomen in de Unesco werelderfgoedlijst sinds 1985. Totaal zijn er zo’n 6000 figuren in kaart gebracht met een ouderdom tussen de 2000-7000 jaar oud. Doordat een deel van de vondsten in de jaren ’70 rood werk ingekleurd zijn de tekeningen ook bij fel zonlicht goed zichtbaar. Voor de vele niet ingekleurde rotskunst ben je aangewezen op laagstaand licht voor een optimale zichtbaarheid.
Na Alta gaan we zuidwestwaarts over de E6 waarover we nog maar 2,5 dag geleden tegengesteld richting Noordkaap stuurden. Geheel nieuwe panorama’s trekken aan ons voorbij voordat we bij een van de twee ferries richting Tromso aansluiten in de wachtrij. Met veel passen en meten vinden de meeste auto’s, campers, touringcars en motoren een plekje aan boord. Veertig minuten later arriveren we vanuit Olderdalen in Lyngseidet waar we de camper parkeren voor diner en overnachting.
Niet helemaal zeker dat dit naast de discotheek de juiste plek blijkt voor een goede nachtrust besluiten we na avondmaal nog een keer de motor te starten. Uiteindelijk vinden we net buiten Lyngseidet een plekje aan de doorgaande weg met mooi zicht op de Kjosen, een zijarm van de Sorfjorden. Inspirerend genoeg voor wat digitale beslommeringen en de voorbereidingen voor de route van morgen. Dan met de ferry van Svensby naar Breivikeidet en door over de 91 en de E8 naar Tromso. Op slechts zo’n 80 kilometer en naar verwachting goede 2 uur afstand. Achter de ruitenwissers? Volgens de weermannen is de kans daarop bijna 100%. Het mag de pret niet drukken. Tot op dit moment genieten we volop van ons Noordelijk avontuur. En hebben we voorlopig nog ruim drie weken te gaan. Dat voelt best heel lekker!
Prachtig verhaal! Prachtige foto’s. Wat een mooie reis. Leuk om jullie zo te volgen.
Geniet er van (onzin zin! want dat doen jullie natuurlijk)!
Dank voor jullie mooie foto’s en verslag. schrale troost….ook hier laat het weer zich van zijn onstuimige kant zien.
tot later,
groetjes van Mary