Na onze aankomst na middernacht, met opnieuw de begeleiding van de middernachtzon, vinden we een stek voor de overnachting in een van de buitenwijkjes van Bodo. Niet het meest idyllische stekje van deze trip maar tocht nog waterview. Om 01:00 gaan snel de luikjes dicht en die openen met bewolking als de wekker om 08:00 de wake-up call geeft.
Nieuwe dag, nieuwe kansen en nieuwe streken. De komende dagen toeren we over de FV.17 ”Kystriksveien” van Bodo naar Steinkjer. Veel bruggen, tunnels en ferries in deze aaneenschakeling van grotere en kleinere eilanden. Volgens National Geographic een van de ”wereld 101 mooiste routes” door de kuststreken van Helgeland.
We starten in Bodo met een korte tour langs de street art. Her en der levensgrote schilderingen op de zij-wanden van de gebouwen in en rond het centrum. Als we de stad verlaten onderwerpen we de Birdymobiel nog even snel aan de hogedruk reiniger met sop. Nee, schoon worden we er niet van, maar wel veel minder vies en dat voelt best goed.
Ietwat schoner komen we precies op het tijdstip van hoog water aan bij de Saltstraumen. Dit is werelds sterktste, langste en breedste getijdenstroom. Op z’n noors: Mahlstrom. Vandaag stroomt het water landinwaarts met zo’n 14 knopen en dat veroorzaakt enorme en onvoorspelbare draaikolken. Vanaf de hoge brug hebben we meer dan prima zicht op de enorme centrifuges onder ons. En vanaf de oevers zien we hoe menig visser goede vangsten weet te behalen.
Op deze zondagmiddag rijden we door tot nabij Glomfjord met onderweg de nodige stops als het ene na het andere uitzichtpunt zich langs onze FV.17 aandient. Ter hoogte van het Neverdal bij Eidbukta vinden we een gave parking voor de komende nacht. Volop in de zon, redelijk uit de wind, net naast en boven het einde van het fjord, met design betonnen buitenmeubilair en zwemstrand op 50 meter. Waar de scholeksters met jongen zich prima vermaken en voeden met alles dat de bodem van het fjord te bieden heeft.
Morgen minder ver: eerst naar de Glomfjord voor de Stairways To Heaven en aansluitend door naar de omgeving van Holand, een mogelijke uitvalsbasis voor een bezoek aan de Engobreen gletsjer bij de 1600 meter hoge Svartisen. Gelukkig hebben we warme jas en trui nog bij de hand. Tot later, tot hoger!
Hoi Ingeborg en Fred,
jullie ervaren wel een heel bijzonder deel van Europa.Ontzettend gaaf ook de beschrijving.