Na onze post ‘verborgen agenda’ heeft Birdybear prima geslapen. De spanning is eraf en er is nu meer ruimte om te genieten. Even niet meer ‘moeten’ maar ‘mogen’. Het was vooral nog heel veel geregel en gedoe vanaf het moment dat we uit Nederland vertrokken tot op het moment van de finale handtekeningen. Dat de graad van georganiseerdheid hier ander is daar waren we op voorbereid. Maar dat de werkelijkheid weerbarstiger is en dat anderen continue menen te kunnen beschikken over onze (vrije)tijd dat is even een cultuuromslag. Het doorzettingsvermogen werd herhaaldelijk op de proef gesteld en gelukkig hebben we zelf regelmatig kunnen ingrijpen door te schetsen waar de grens van ons acceptatie vermogen in het geding kwam. Genoeg daarover, het resultaat mag er zijn.
Vandaag zakt Birdybear wat zuidelijker op de kaart. Na een bezoek aan Parque Regional de las Salinas y Arenales de San Pedro del Pinatar waar we de flamingo’s met de grote lenzen digitaal schieten zetten we koers naar her nog wat zuidelijker gelegen Mar Menor. De enorme binnenzee is hier gescheiden van de Mar Mediteraneo door een volgebouwde landtong waar honderduizenden kunnen vertoeven in de nu verlate en ietwat desolate steenklompen direct aan de ultra lange beach. Niet te beleving die we zoeken maar gelukkig wel een voedzame lunch.
Kort na de late lunch weet Birdybear de Birdymobiel vrijwel letterlijk op het strand van Mar Menor, de binnenzee te parkeren. Wind uit zee in de rug, Birdymobiel ertussen, luie stoelen richting binnenzee en kort na zes uur nog twintig graden op de bol. Room with a view, no cuesta nada, voor vannacht.
En morgen…? Vraagteken! Wie dan leeft, wie dan zorgt. We proberen iets op te steken van het Spaanse ritme. Wie weet lukt het. En of we morgen posten? Wie volgt kan de vraag beantwoorden. Buenas noches!
Leuk jullie verhalen kan er gelukkig van genieten ga zo door have fun