Ontwaken doen we vroeg in de ochtend. Reeds om 08:15 klinkt het ‘all aboard’ en sleurt de White Pass & Yukon Route locomotief ons bergop. Onderweg steile hellingen, spoorbruggen over ravijnen, donkere spoortunnels, wilde stromen, klaterende watervallen en enorme vergezichten op de omringende bergwereld. En af en toe een blik naar het water dat in open verbinding staat met de Pacific. Bovenop de berg, ons keerpunt van vandaag, belanden we midden in de sneeuw en tussen de gletscher meren. Aan boord van de trein hebben we in onze coupe alle ruimte en dus ook alle bewegingsvrijheid om te fotograferen.
Het balcon buiten is ook voor een groot deel van ons downhill traject de plek waar we lekker buiten in de zon verblijven. Een dikke drie uur na ons eerste all aboard wandelen we door het levendige western style centrum van Skagway om aansluitend op zoek te gaan naar de ferry terminal. En daar krijgen we bijna de pin op de neus. We hebben niet gereserveerd en de boot is vol. Bovendien gaat er morgen, op zaterdag, ook geen ferry. Uiteindelijk hebben we drie opties: wachten tot zondag, per RV een lang traject terug en dan heel ver omrijden om weer op onze beoogde route te komen of drie uur nagelbijten omdat we ons inschrijven op de standby list. We kiezen voor het laatste. Iedereen doet z’n uiterste best tijdens het laden van het schip. Onze voorganger, de nummer 1 op de standby list heeft geluk en mag aan boord. Wij wachten gespannen af tot er vanuit het ruim van de ferry een go komt om aan boord te gaan. Achteruit met de camper naar binnen en dwars tussen de overige voertuigen met rechtsachter vier centimeter speling. Na ons komt er nog een geluksvogel de ferry op. Door het extra uitgemeten laden van alle voertuigen vertrekt de ferry later dan gepland. Gedurende ruim een uur varen we richting Haines en het wordt een adembenemend mooie vaartocht.
Op afstand zien we een Whale meermaals een fontijn water boven het wateroppervlak omhoog spuiten. Voor een goede Whale Watch is deze grijze gigant helaas te ver van ons vandaan.
Bij de haven nabij Haines zijn we snel van boord, Last in -First out, en een tiental minuten later draait onze RV wederom zo’n once-in-a-lifetime campgroundspot op. We staan aan de rand van Haines, direct aan de baai Portage Cove van het Lynn Canel. We brengen uren turend door over de grote watervlakte. Ook hier blijft de Whale ver van ons vandaan maar iedere keer dat dit zeewezen zich weer enigszins laat zien stijgt onze adrenaline. We schieten veel tevergeefse foto’s maar het mag de pret niet drukken. Het is absoluut een voorrecht als je in de gelegenheid bent om dit soort plekken te ontdekken. Voortdurend ervaren we een hoog WOW-gehalte. Birdybear doet een bescheiden poging het gevoel dat we deze rondreis opdoen voor onszelf en onze lezers vast te leggen. En tegelijkertijd realiseren we ons dat hetgeen we beleven eigenlijk met geen pen te beschrijven is en in duizenden foto’s niet valt vast te leggen. Je moet er zijn om het te kunnen ervaren. Wat dat betreft heeft Yukon, waar we gisteren nog waren en later deze trip weer terugkomen het in zijn slogan treffend omschreven: YUKON larger than life. Voor de liefhebbers is er nog de internetsite travelyukon.com. Lang nadat de zon is ondergegaan is het nog steeds volop licht. We gebruiken deze avond voor het in concept bijwerken van ons reisverslag en de voorbereiding van de dag van morgen. Live updaten gaat ook vandaag niet lukken. Spijtig voor onze trouwe volgers maar wat in het vat zit verzuurt niet. Wellicht gaat de Whale zich straks of morgenochtend nog melden en wie weet gaat de Bald Eagle van vanmiddag morgenochtend nog een vluchtdemo geven tijdens het ontbijt.
Hier in BC, Yukon en Alaska is “natuurlijk” alles mogelijk. En natuurlijk blijft Birdybear daarvan verslag doen. Wie weet vinden we snel weer een geschikte wifi. Stay tuned!
