Bij het kampvuur is er tijd om onze eerste twee dagen in de Caprivi strook te evalueren.
Gisteren arriveerden we op het bijzondere Ngepi camp. Eerst scheurden we twee-en-half uur over het asfalt en de laatste vier kilometer gaan off-road naar het camp. Onderweg maken we al kennis met de humor van het kamp. Zo is er een richtingbord met linksaf Landrovers en rechtsaf Landcruisers. Uiteraard gaat de rechtse door muller en dieper zand dan de linker. Mooi statement richting Landcruisers zoals onze Birdymobiel.
Na aankomst verzoeken we stek 7 te wisselen voor 6 en dat wordt vriendelijk toegestaan. Nu hebben we zicht op de Hippo’s aan de overzijde van de rivier en hebben we de beschikking over het koninklijke toilet en de meest bijzonder badkamer van Namibia. Vergeet niet later de foto’s te checken mochten we deze niet direct kunnen plaatsen.
In de late namiddag varen we op de rivier en dobberen een uurtje tussen de hippo’s. En onder begeleiding van wederom een fraaie sunset varen we back to base. Vanuit onze daktent horen we de hippo’s grommen en loeien. En zoals het bord bij de receptie al aangeeft is de staf vriendelijk en zijn de hippo’s dat niet. Mooi dat we op een metertje of twee hoogte slapen…
Dag twee in de Caprivi toeren we door het naastgelegen natuurgebied. Met kruipsnelheid om wild te spotten rijden we eerst de track van 15 kilometer langs de rivier. Genoeg wild te zien waaronder zebra’s, kudu’s, warthogs, giraffe en een kolossale olifant. Als we route 2 afstropen richting de waterhole zien we ondermeer bijzondere zwart kleurige antilopen. Als een lichter exemplaar ver van de waterhole blijft staan voorspelt Birdybear dat deze niet in beweging komt en z’n naam “anti-lope” eer aan zal doen. Continue is er aandacht voor de Birdymobiel en in een vorm van super slowmotion wordt de waterhole toch nog bereikt. Ondertussen melden zich twee olifanten van links. Onze linkerflank is beschermd door een grote boom en zo geschiedt het dat deze twee kolossen pal voor onze motorkap onze parkeerplek kruisen. Altijd weer een beetje spannend. Ondertussen komt er een tweede voertuig als toeschouwer bij en besluit de antilope dat het tijd wordt om ‘m te smeren.
Na wat badderen en bijtanken verlaten de twee reuzen de waterhole naar rechtsachter. Birdybear blijft bij de waterhole in de hoop op meer vertier. En daarvoor hoeven we niet al te lang in de wachtkamer. Van rechtsvoor nadert een nieuwe colonne van maar liefst zeven giganten. Enigszins intimiderend gaat ook deze groep onder de douche en vult de voorraad aan. Af en toe is er wat onrust in de groep waarbij een van de dikhuiden door de achterpoten klapt op de rand van de waterhole. Het lijkt meer op een ongeluk dan op kwade opzet want enige tijd later verstrengelen de slurven elkaar met goede bedoelingen. Eind goed al goed en ook deze groep verlaat uiteindelijk via rechtsachter het toneel. De grote groep is nog niet uit het zicht of komt er een volgend eenzaam exemplaar vanuit de bush. Wellicht een verstoten bull en die kunnen wat ongeduriger zijn. Zowel de buurman als de Birdymobiel starten de V6 motoren en kiezen koers richting de hoofdweg en uitgang van het park op ruim 10 kilometer afstand.
Tot slot een rustige namiddag op het Ngepi camp. Nog tijdens daglicht gaat de fik in de houtskool. De vleesmaaltijd smaakt overheerlijk en als de pikdonkere avond valt gebruiken we de temperatuur van de hete houtskool als aanjager voor ons houtvuur. Terwijl het blog op de i-pad wordt ingetikt laten de hippo’s op- of naast de rivier zich verbaal enorm gelden. Na zonsondergang is het tijd voor voedsel en gaat de groep aan land. We zien ze niet maar horen ze wel. Onder de kraakheldere sterrenhemel kijken we terug op een hele gave dag waarbij een waar symfonie orkest van krekels, hippo’s, vele vogelsoorten en een hele schare insecten het inkakkende kampuur begeleidt. Nog een paar uurtjes en dan gaat Birdybear weer de hoogte in voor de volgende veilige nacht. Slaap goed! Tot morgen of zo.