Onze langste dag, vrijdag 21 juni, start op een drijfnat Vega met een digitaal bosje bloemen.Verzonden per What’s App, ter gelegendheid van de verjaardag van Antoinette. Nogmaals van harte gefeliciteerd vanuit het Hoge Noorden.
Het is te nat om lekker buiten te zijn en dus beperkt onze kennismaking zich tot een tourtje Vega. We sturen de Birdymobiel naar een aantal uithoeken van het eiland. Helaas geen kennismaking met de beroemde Eider-eenden omdat het E-Huset de deuren pas later op de dag opent. Het deze maand geopende World Heritage Centrum slaapt ook liever uit.
Al met al wordt het een relatief kort verblijf op Vega. Namen we heen de ferry van Tjotta naar Igeroy, terug varen we direct naar Horn, wat verder op onze doorgaande FV. 17 route, en dichtbij onze volgende stop in Bronnoysund. Alles gaat gelukkig goed en we blijven uit de buurt van de Deense klungel die met z’n licht beschadigde truck ook vanochtend weer aan boord is. Toeval bestaat immers niet…
Al snel na aankomst arriveren we in Bronnoysund voor tripje nummer een, ons bezoek aan Torghatten: de berg met een gat erin. Wegens ongeschikt weer ziet Birdybear geen gat in het bezoekje en verlaat de parking zonder een hike op de natte berg. Wellicht zien we in oktober alsnog het grote gat in de berg maar dan vanaf het dek, zodra we Torghatten via de Skillbotnfjorden passeren.
Een educatief bezoek aan een zalmkwekerij, het Norsk Havbrukssenter, is natuurlijk echte smakelijke berenkost en gelukkig zijn we in de gelegenheid een tourtje te boeken voor tripje nr. twee. We leren en zien hoe de kweekzalm industrie werkt, bekijken onder- en bovenwater het voeren van de kweekzalm en ondernemen pogingen om de zalm al springend in de kweekcirkels op de gevoelige plaat vast te leggen. En dat blijkt nog een hele kunst. Zekerheidhalve schieten we ook nog wat bewegend beeld, altijd goed om daar later alsnog een aardige HotShot uit te kunnen knippen.
Laat in de namiddag, op deze langste dag, arriveren we in Vennesund. Opnieuw een ferry oversteek, nu van zo’n twintig minuten. Vanuit de ferryhaven in Holm rijden we circa twintig kilometer zuidwaarts en vinden we direct aan onze FV. 17, halverwege de afdaling, een parking voor de nacht. Boven ons zien we de top van de Heilhornet en naar beneden hebben we zicht op het spiegelende meer tegen de achtergrond van het Kjedafjord. Je kunt het slechter treffen…
Morgen verlaten we tijdelijk onze Kystriksveien en nemen dan de binnenweg naar een volgende zuidwaartse ferry: Hofles – Lund. Helaas in de gedachte dat de dagen letterlijk korter worden en er nog slechts een kwart van onze totale reistijd beschikbaar is. Maar ook in de gedachte dan we vast nog veel moois gaan zien en vooral blijven genieten. Net zoals de afgelopen fantastische weken. Morgen meer van de beer. Tot dan!