Gisterenavond voor de zekerheid de wateraansluiting losgekoppeld. Minimum temperatuur van nul graden aldus de meteo. Als we ontwaken schijnt de zon. Niet volop en aan de hemel is het wat bewolkt. Het waait licht en de weersomslag zit in de lucht. We rijden na het ontbijt richting vliegveld maar het kantoor bij de chartermaatschappij is gesloten. Bij het visitor center bekijken we de film over Kluane National Park & Reserve met imposante beelden vanuit de lucht. Hier bevinden zich de grootste landijs gletchers ter wereld en de immens hoge bergtoppen. Omvangrijke ijsvelden maken deel uit van Kluane en we hebben er best de nodige dollars voor over om daar boven te vliegen. We krijgen een alternatief adres gelegen aan onze route van vandaag. Maar ook daar vangen we bot. De alleraardigste piloot laat ons weten dat er slecht weer op komst is met veel wind en ijzige koude. Bij de gletscher is een basecamp en de aanwezigen aldaar zijn zojuist uit voorzorg opgehaald en teruggevlogen. Deze bijzondere trip gaat dus vooralsnog aan onze neus voorbij.
Krte tijd later maken opnieuw een stop bij een klein infocentrum van Kluane. Dit infocenrum is gelegen aan de voet van de berg waar een kudde Dalhorn Sheep meestal verblijft. Vandaag zijn de dames en heren mekkeraars inderdaad aanwezig maar hoog op de steile bergwand. Buiten bij het centrum staan diverse verrekijkers en spotting scope’s opgesteld zodat de ver over de bergwand uitgewaaierde en versnipperde kudde kunnen bewonderen. Met onze 4X4 RV wagen we ons ook nog op het hobbelige en natte pad richting de start van de trail die bergop richting de sheep gaat. Als we te voet eenmaal een kwartiertje onderweg zijn buigt het pad af door de dichte bossen richting berg. We zijn goed geinformeerd dat de beren in dit gebied inmiddels bijzonder actief zijn. Luid praten is 1 veiligheidsmaatregel en berenspray in de aanslag een tweede. Daarover beschikken we niet en we besluiten tot rechtsomkeer. Eenmaal veilig terug bij de RV wisselen we de hiking shoes weer in voor het dagelijkse schoeisel. Naarmate onze tocht vordert wordt het landschap minder uitdagend. Gelukkig spot Ingeborg op een open plek een Moose dus remmen we af, keren de RV op de Highway en rijden terug. Moose is er nog dus telelens erop en plaatjes maken.
Na Moose wacht ons nog 115 kilometer bumpy road aldus de aankondiging op het electronische bord langs de weg. We passen de snelheid aan en rijden regelmatig op de linker weghelft bestemd voor tegemoetkomend verkeer dat er nauwelijks is. En als ze er wel zijn zien ze er steeds smeriger uit. Sommige voertuigen zijn van top tot teen of liever van band tot en met antenne voorzien van een dikke laag stof. Bij enkelen lijkt alleen de voorruit ter plaatse van de wissers nog licht naar binnen te laten. Mogelijk krijgen we morgen nog een slecht traject maar Birdybear komt met aangepaste snelheid nog toonbaar aan in Beaver Creek. Het is nog maar drie graden als we een praatje maken met een fries om utens, medewerker in het visitorcenter tegenover de dieselpomp en campground. In ’53 geemigreerd maar de taal nog redelijk machtig. Te danken aan nederlandstalige touristen gedurende het zomerseizoen. Vanavond moet de waterslang er weer af want we gaan onder nul. Wifi is hier niet beschikbaar omdat de meeste telefoonlijnen tijdelijk defect zijn. En dus zullen we deze post op een later moment verzenden. Kacheltje straks een beetje aan en vroeg onder de wol in dit rijdend berenhol. Morgen staat er voor e verandering weer een grenspassage, op 33 kilometer afstand, op het programma. Terug naar Alaska dus een uurtje Xtra erbij. Tot dan!
Update 20:30 uur: Inmiddels sneeuwt het licht.
Update 20:55 uur: De lichte natte sneeuwvlokjes zijn overgegaan in echte sneeuwvlokken. De overbuurman is getooid met muts en draagt handschoenen.
Update 21:15 uur: Een bruine picknickbank is inmiddels wit. Het is te hopen dat ze hier ook het tarief hebben voor de winterschilder.
Update 21:30 uur: Toiletbezoek en gelijk maar de wateraansluiting losgekoppeld. En uiteraard wat winterse prentjes geschoten. De meegebrachte wintermuts komt nu goed van pas! In de gidsen lezen we dat sommige bumpy roads met een sneeuwdek veel beter zijn te berijden. Zo heeft ieder nadeel toch z’n voordeel.
Update 21:52 uur: Zo maar een praktische gedachte. “Zouden ze bij het tankstation ook ijskrabbers en sneeuwborstels verkopen?” Maar ook: “Meestal is het bij sneeuwval minder koud, dat komt goed uit”.
Update 22:00 uur: De tekst op de picknickbank aangebracht om 21:30 is nu reeds vrijwel onleesbaar. Niet gesmolten maar dichtgesneeuwd.
Update 22:20 uur: Het is hier nog klaarlicht en dus zien we goed dat de bomen op deze campground overwegend wit zijn. En onze tekst op de picknicktafel is nu geheel verdwenen.
Update 22:36 uur: Hoezo zwarte beren, bruine beren, grizzly beren? Morgen zien we waaschijnlijk alleen maar witte beren. Ook goed!
Update 07:15 uur, maandag 19 mei: Gisterenavond leek er een eind te komen aan de sneeuwval en meenden we zelfs lichte regen te horen. Nu sneeuwt het licht en is het iets minder wit dan gisterenavond.
Update 08:00 uur: Vanaf de ontbijttafel hebben we zicht op toenemende sneeuwval. En dan te weten dat we nu nog in Yukon zitten, straks passeren we de grens richting Alaska.