BirdybearOnTour

Birdybear is weer gearriveerd in de golfvallei van Font del Llop. Reizen in de drukke vakantieperiode vraagt aanpassing om de grote files zoveel als mogelijk te ontlopen. En dat is waarom Birdybear dan in alle vroegte, voor dag en dauw, de stop(s) voor de overnachting onderweg weer verlaat. Reizen als de andere vakantiegangers nog op één oor liggen heeft zo z’n voordelen. Als het relatief rustig is vorderen de kilometers vlotter en is er wat meer ruimte in het reisschema om oponthoud onderweg op te vangen. Bovendien kunnen we de spitsdrukte in en rondom de grote steden in Frankrijk en Spanje wat beter omzeilen.

Anders dan we ruim een jaar geleden hadden voorzien prefereren we de reis per eigen vervoer en dus ‘kilometer vreten’. De schema’s van de airlines zijn ongewis en worden met enige regelmaat geannuleerd. En het eens zo geroemde, betrouwbare en geoliede Schiphol is ook niet meer de airport waar een vlekkeloos vertrek vanzelfsprekend is. Daarnaast is er ook nog een praktische reden voor de reis per auto. Van tijd tot tijd verslepen we toch nog wat goederen naar ons zuidelijk onderkomen. Goederen waarvan de aanschaf in Nederland praktischer blijkt of die we liever in Spanje ter beschikking hebben en in Nederland niet langer noodzakelijk zijn.

Zoals gebruikelijk heeft Birdybear nog steeds open eindjes op de ToDo lijst van de aannemer. En zijn er toezeggingen van de aannemer om ondanks de Spaanse bouwvak toch activiteiten te verrichten. Laten we hopen dat we aangenaam worden verrast. Echt erop rekenen doen we wijselijk maar niet. Ooit vinken we de laatste puntjes vast wel af. En hoe lang het uithoudingsvermogen van Birdybear is zal de aannemer nog wel ervaren :).

Birdybear is dus opnieuw terug in de golfvallei. Nu de ToDo lijst, ondanks alle obstakels, toch wat slinkt is er meer en meer tijd om te beseffen dat we hier toekomstig echt gaan settelen. Al klinkt de term ‘emigreren’ toch nog wat onwennig. Volgens een recente post van de projectontwikkelaar zijn er ondertussen al 80 gezinnen in de golfvallei neergestreken. Birdybear houdt dat op wat mooi aangedikte marketingpraat. Maar feit is dat er regelmatig nieuw vastgoed wordt opgeleverd en de community met appartementen, woningen en villa’s aan de rand van de golfbaan steeds omvangrijker wordt. Wat Birdybear betreft zou het prima zijn om het tempo er lekker in te houden of moeten we zeggen in te krijgen. Hoe eerder de nieuwe objecten in onze directe nabijheid gereed komen des te aangenamer het wooncomfort. Zeker op het moment dat Birdybear hier fulltime domicilie kiest. Font del Llop heeft het in zich om uit te groeien tot een zeer gewilde stek en dat is nu al te zien aan de prijsontwikkeling voor de nieuwbouw. Inmiddels weet Birdybear dat de oplevering van het naastgelegen appartementen complex in aanbouw met 22 appartementen gepland staat voor september 2024. Een mooi moment als straks de bouwkranen in onze directe nabijheid het werk kunnen staken en wat verder in de golfvallei weer worden opgebouwd voor de volgende fases.

Birdybear behoorde tijdens de Corona periode tot een van de eerste kopers, helemaal in het beginstadium van de ontwikkeling van dit omvangrijke project. We denken nog steeds dat de voordelen uiteindelijk ruim opwegen tegen de nadelen maar met de matige voorbereidingen vanuit de projectontwikkelaar heeft het wel een berg energie gekost waar je met hoofdletter geschreven U tegen zegt.

Twee weken nadat het bovenstaande alvast op het digitale papier werd gezet maakt Birdybear de balans op van dit 14 daagse bezoek: de heenreis verliep redelijk voorspoedig, ter plaatse is het bovengemiddeld warm tot zelfs zeer heet waarbij de temperatuur van het zwembadwater opliep naar 31 graden.

Aangename nachten dankzij de prima airco. Zowaar is de nieuwe pergola eindelijk geplaatst en hebben we afscheid genomen van het voorgaande enigszins rottende exemplaar. Birdy’s nieuwe ‘badmeester word ik al bruin’ ligbedden voor op het dakterras/solarium zijn gearriveerd en geïnstalleerd. De badkamer meubelen zijn, met onderweg de nodige obstakels, eveneens vervangen door nieuwe soortgenoten. Nu recht, met laden die goed sluiten en waterpas staan. Zowaar nog maar een paar punten op de ToDo lijst voor de aannemer. Goed voor de volgende keer.

Samenwerken met de aannemer/project ontwikkelaar blijft moeilijk. Daar zijn immers twee partijen voor nodig anders heet het geen samenwerken :)! Of het nu gaat om ons eigen appartement of om de gemeenschappelijke zaken namens de Vereniging Van Eigenaren. De aannemer neemt het liefst geen verantwoordelijkheden en van enige planning is al helemaal geen sprake. Maar individuele bewoners noch de VVE weigeren zich daarbij neer te leggen. Never give-up, we vormen een geduchte tegenstander!

Al met al een heerlijk verblijf, diverse lokale uitstapjes, gezellige avonden thuis aan tafel of bij de lokale horeca in de nabij gelegen steden en dorpen. Op de vrijdagmiddag treft Birdybear alvast voorbereidingen voor het aanstaande vertrek op zondag. Het buitenmeubilair wordt ingepakt, de Spaanse Dacia gaat gewassen onder de cover op de vliegveldparking en we verzamelen wat zaken die mee retour gaan naar Sneek. Allemaal even wat eerder in verband met de voorspelde weersomslag op zaterdag.

Maar dan ontvangt Birdybear wat later op de vrijdagavond meer info rondom de al eerder afgegeven weeralarmen. Behoorlijk wat serieuzer en concreter met veel voorspelde neerslag op onze route voor de zondagochtend. We twijfelen niet lang, gaan voortvarend aan de slag en vervroegen onze geplande reis huiswaarts met ongeveer 1 dag. Om zes uur uit het mandje en klokslag halfacht op zaterdagochtend sluiten we af en laten de golfvallei achter ons. Onderweg, halverwege de Spaanse kust, wordt het aardedonker en belanden we in stevig noodweer. Met de alarmlichten aan blijft het verkeer op de AP-7 rijden maar bedachtzaam en langzaam tijdens de kortstondige maar overvloedige regenval.

Uiteindelijk rijden we, in verband met de verkeersdrukte in zuidelijk Frankrijk, over een aangepaste route via Clermont-Ferrand soepel noordwaarts. Na 1400 kilometer in exact 14 uur overnachten we in Orleans. Op zondag de resterende 728 kilometer via Parijs naar Sneek. Even wat mistige uurtjes maar geen oponthoud en opnieuw een mooi gemiddelde van 100 kilometer per uur.

Eenmaal thuis lezen we dat Birdybear het extreme Spaanse noodweer precies voor is geweest. Het bleek een gouden greep om eerder, en een beetje hals-over-kop, te vertrekken. Zelfs onze AP-7 snelweg liep volledig onder, auto’s spoelden letterlijk van de snelweg, en de AP-7 werd urenlang gesloten. Meerdere doden her en der in Spanje, grote overstromingen, zware stormen en zelfs enkele tornado’s. Bijgaand het beeld van de snelweg een aantal uren nadat wij dezelfde stek passeerden.

Op de beelden van onze recent geïnstalleerde camera’s zien we dat alles er ’thuis’ goed bij staat en van medebewoners ter plaatse vernemen we ook geen zorgwekkende berichten. Op afstand altijd fijn om te horen. Wel een melding van een lichte, voelbare aardbeving maar die zijn niet ongewoon aldaar.

Hier in Sneek gaan we terug naar de realiteit van alledag. En kijken we alvast weer (voor)uit naar een volgend bezoek, straks in November. Voorlopig zijn we nog op bezoek in golfvallei. Maar ooit hopen we dat om te draaien en komen we ‘op bezoek’ in Nederland. Hoe dan ook: Birdybear blijft posten.

CU Soon, groet, Birdybear!

Voel je vrij om te delen!